Stagedag 19/11

Als eerst wil ik deze blog starten met het naar voren laten komen van de super lieve en leuke en vooral nuttige reacties van jullie. Ik zit er eigenlijk altijd tegen aan te hikken om deze blog te maken, maar ik vind het toch heel erg fijn als ik het gedaan heb. Niet alleen om bij anderen lesideeën af te kunnen pikken - ook niet alleen om jullie geweldige reacties - maar ook om het feit dat ik dit toch heel erg moeilijk vind en zo een beetje alles van me af kan schrijven. Ik besteed onwijs veel tijd aan deze stage. Al is het niet in de praktijk, dan is het wel in m'n hoofd. Het is elke week opnieuw weer stressen wat ik nu met deze kinderen zal doen om een leuke goede les voort te zetten. Velen zeggen dat dit een goed teken is dat ik ergens veel mee bezig ben wat ik moeilijk vind. Daar hou ik het dan maar eventjes bij.

Deze dag, inmiddels twee weken geleden (het spijt me oprecht), heeft Erzsi bij ons op school een bezoekje gedaan. Ik zal beginnen met mijn lesidee voor deze dag.

De week ervoor had ik, zoals jullie kunnen lezen, voor de helft een luisterles gedaan. Deze ging zo goed, dat ik deze week een stapje verder wilde gaan in het luisteren. Ik wilde nu het gevoel van de kinderen naar voren laten komen per muziekfragmentje.

Ik begon met een zielig popliedje en een vrolijk popliedje. Als zielig popliedje had ik Maria Mena met I miss you love en als vrolijk popliedje Corinne Bailey Rae met Put your records on. Achteraf niet een hele beste keuze, want het kan natuurlijk veel vrolijker. Goed. Voordat ik deze liedjes liet horen aan de klas vertelde ik ze dat ze goed moesten opletten, want na deze liedjes zou ik vragen wat het verschil was. De kinderen luisterden aandachtig.
'Welke was wat minder vrolijk? En waarom?' De eerste was minder vrolijk! Want die was met een piano en de ander met een gitaar.
Aangezien ik duidelijk had aangegeven dat geen antwoord goed of fout was, vond ik dat ik niet echt veel met de antwoorden kon doen. Ergens waar ik in de voorbereiding totaaaal niet over na had gedacht. Zo ook met het volgende onderwerp, waar ik het idee gepikt had uit het boek 'Coöperatief leren in muziek' van Frits Evelein. Ik had 8 korte klassieke luisterfragmentjes met 8 kleurplaatjes van emoties er op. De emoties waren blij, boos, verdrietig, teleurgesteld, zalig, gelukkig, in de war en bang. De kinderen luisterden braaf naar de fragmentjes die ik op zette en kleurde de emoties in waarvan zij vonden dat het er bij paste.

De kinderen hebben erg goed hun best gedaan deze les. Ze waren ook niet heel erg onrustig en deden wat er van ze verwacht werd. Mijn eigen reflectie op deze les was redelijk, omdat ik zo blij was dat de kinderen zo goed hun best deden. Maar door mijn slechte voorbereiding voor deze les - en doordat ik rete zenuwachtig was omdat er ineens zo'n goede muziekjuf achterin de klas zat - was dit niet een van mijn beste lessen.

Als eerst uiteraard het vrolijke en minder vrolijke popliedje. Ik had een veel duidelijker verschil kunnen aantonen met andere liedjes.
Als tweede de 8 verschillende emoties wat voor kinderen van groep 3/4 allemaal op elkaar lijkt. Ik heb er ook totaal niet over nagedacht om de poppetjes op het vel te bespreken.
En als laatste wilde ik natuurlijk dat ze de emoties inkleurden en zouden uitleggen. Maar ik heb van te voren niks met ze besproken. Ik heb geen hard/zacht geassocieerd met gemeen/lief o.i.d. In die zin heb ik ze gewoon in het diepe gegooid.

Daarna kwam natuurlijk Erzsi die deze tips onder mijn neus schoof. Ik had een beetje het gevoel dat ik door deze les alles verpest had. Omdat mijn stage de hele week constant door mijn hoofd spookt en ik er zo veel mee bezig ben, en omdat je met les geven nou eenmaal een spiegel voor je krijgt, vind ik het onwijs confronterend wat er allemaal gebeurd. Ik moet echt goed leren omgaan met kritiek (wat m'n moeder al jaren geleden heeft opgegeven) want anders red ik het niet. Ik wil minder gevoelig worden voor het verschil tussen 'dit doe je helemaal verkeerd' en 'je kan beter zo doen' want uiteindelijk komt het toch op hetzelfde neer.

Het komt heus wel goed met mij!