Er is misschien wel duizend kilometer boeken over muziek geschreven. Muziek is de enige universele hobby van de mens. Voordat men een redelijk oordeel kan vellen over muziek moet men onderwezen worden over wat muziek nou daadwerkelijk inhoudt, en dat is waar muziekeducatie een rol speelt. Muziek is belangrijk, dus muziekeducatie is belangrijk.
Overal waar je komt is muziek. Je hoeft het niet op te zoeken om het te kunnen horen. Muziek is goed voor de motorische ontwikkeling, muziek heeft een maatschappelijke betekenis, muziek is communicatief etc. Dit zijn voor mij allemaal secundaire motivaties wat muziek belangrijk maakt. Ik leer nu al zo onwijs veel over wat muziek is, hoe ik er mee om moet gaan, hoe ik het het beste kan onderwijzen en hoe ik eigenlijk om moet gaan met de mensen die ik graag wil onderwijzen. Mijn horizon wordt met de dag breder en ik mag mezelf zielsgelukkig prijzen dat ik de kans heb gekregen om zo breed te mogen worden!
woensdag 10 december 2008
Stagedag 10/12
Bijna het laatste bericht op deze blog wat een reflectie op een stage is, en ik ben er achter gekomen dat deze titels toch het meest functioneel zijn. Dus sorry, er komen geen betere titels zoals ik beloofd had.
Ik begon deze les met het van te voren duidelijk aangeven dat we zo meteen naast onze stoel gaan staan. Staan. Niet lopen, niet schoppen, niet slaan, niet rollen en ook niet duwen. Staan. Bij staan hoef je ook helemaal geen geluid te maken. We gaan dus zo meteen, niet nu maar zo meteen, naast onze stoel staan.
We beginnen met een verhaaltje. We lopen door de dierentuin, langs de giraffen. Ik zag een dierentuin-medewerker een giraffe melken, en ze kwam er bijna niet bij! We gingen het even na doen. Daarna gingen we na doen hoe je een koe zou kunnen melken op je hurken. En daarna weer een giraffe, heeeel hoog op je tenen staan. De kinderen vonden het geweldig en begonnen een beetje druk te worden. Dus: "We lopen langs een slapende tijger die absoluut niet wakker gemaakt wil worden!" De kinderen tillen heel zachtjes hun benen op en met hun vinger op hun lippen blijven ze netjes op de plek staan. Nog meer dieren kwamen voorbij en het was een groot succes!
Over giraffen gesproken, ik ken een heel erg leuk liedje! Ik zong het liedje "Giraf" voor uit Eigenwijs. Hier kwam mijn eerste tip vandaan. Het ging voor geen ene meter! Ik was inmiddels zelf de kleine liedjes gewend, en dat ging makkelijk met voor en nazingen. Dit was een lang liedje en ik had geen voorbereiding getroffen bij het aanleren van dit liedje. Ik dacht, voor en nazingen kan makkelijk. Maar het tegendeel was waar. Het was slecht te onthouden en ik had verder ook geen bewegingen bij het liedje bedacht ofzoiets. Ik was inmiddels al een kwartier bezig met het liedje aan te leren maar ik merkte dat dit toch wel erg slecht was voorbereid. Ik besloot te stoppen en deze week maar eens goed na te denken hoe ik het volgende week ga aanpakken. Op naar het volgende deel van de les.
Van te voren had ik achter op het bord een giraffe getekend wat naar mijn inziens zeer goed gelukt was. Ik had hier een soort geluidsboom van gemaakt. Van de nek afglijden was de "oe", van de staart de "ie" en via de heeele lange poten kon je met de "oo" weer omhoog klimmen. Ik had ter plekken wat verzonnen maar het pakte goed uit. Ik klapt het bord uit en er kwamen allemaal "WOOOW! Heb jij die tekening gemaakt juf Anna?". Ik was trots, dat begrijp je.
Ik legde eventjes snel uit (Ik had al eerder de geluidsboom gemaakt dus ze kenden het principe) wat de bedoeling was, en dat als je naar beneden glijdt de toon van hoog naar laag gaat, en als je omhoog klimt de toon van laag naar hoog gaat. Het viel me op dat ze de tonen al veel beter onder de knie hadden dan bij de geluidsboom. Dat is wel erg leuk om te horen! Ik gaf ze een dikke pluim en wat kinderen de beurt om zelf een weg te verzinnen om van de giraffe af te glijden en op te klimmen. Dat was ondanks het liedje toch wel een hele leuke les!
Mijn tips waren dat ik heel erg rustig bleef. Wat ook weer een top was, want ik was totaal niet streng meer. Juist nu ik redelijk rustig ben voor de klas komt het harder aan voor de kinderen als ik een keer wel boos op ze wordt en m'n stem verhef. Ik ben geen een keer boos op ze geworden wat best wel had mogen gebeuren volgens Nancy.
Een dikke tip was dat de complimenten die ik geef gemeend zijn. Of gemeend over komen. Ze zijn in ieder geval geen stopwoordjes meer als "Ok, heel goed" en "Ik ben trots op jullie" even tussen neus en lippen door. Ik had er deze les eigenlijk niet zo veel aandacht aan besteed in m'n hoofd, dus om dat dan te horen is extra leuk.
De tops waren dus dat ik wat strenger weer mag zijn en het voorbereiden van het liedje. Verder was de organisatie goed en begin ik de kinderen steeds beter te leren kennen. Wat het dan wel weer heel erg jammer maakt dat volgende week de laatste les is!
Nog een leuk reflectie puntje van Jose, die eventjes een kwartiertje bij m'n les kwam kijken en daarna het blaadje met punten aan me gaf:
- J. heeft meisjeskleren aan!
Ik begon deze les met het van te voren duidelijk aangeven dat we zo meteen naast onze stoel gaan staan. Staan. Niet lopen, niet schoppen, niet slaan, niet rollen en ook niet duwen. Staan. Bij staan hoef je ook helemaal geen geluid te maken. We gaan dus zo meteen, niet nu maar zo meteen, naast onze stoel staan.
We beginnen met een verhaaltje. We lopen door de dierentuin, langs de giraffen. Ik zag een dierentuin-medewerker een giraffe melken, en ze kwam er bijna niet bij! We gingen het even na doen. Daarna gingen we na doen hoe je een koe zou kunnen melken op je hurken. En daarna weer een giraffe, heeeel hoog op je tenen staan. De kinderen vonden het geweldig en begonnen een beetje druk te worden. Dus: "We lopen langs een slapende tijger die absoluut niet wakker gemaakt wil worden!" De kinderen tillen heel zachtjes hun benen op en met hun vinger op hun lippen blijven ze netjes op de plek staan. Nog meer dieren kwamen voorbij en het was een groot succes!
Over giraffen gesproken, ik ken een heel erg leuk liedje! Ik zong het liedje "Giraf" voor uit Eigenwijs. Hier kwam mijn eerste tip vandaan. Het ging voor geen ene meter! Ik was inmiddels zelf de kleine liedjes gewend, en dat ging makkelijk met voor en nazingen. Dit was een lang liedje en ik had geen voorbereiding getroffen bij het aanleren van dit liedje. Ik dacht, voor en nazingen kan makkelijk. Maar het tegendeel was waar. Het was slecht te onthouden en ik had verder ook geen bewegingen bij het liedje bedacht ofzoiets. Ik was inmiddels al een kwartier bezig met het liedje aan te leren maar ik merkte dat dit toch wel erg slecht was voorbereid. Ik besloot te stoppen en deze week maar eens goed na te denken hoe ik het volgende week ga aanpakken. Op naar het volgende deel van de les.
Van te voren had ik achter op het bord een giraffe getekend wat naar mijn inziens zeer goed gelukt was. Ik had hier een soort geluidsboom van gemaakt. Van de nek afglijden was de "oe", van de staart de "ie" en via de heeele lange poten kon je met de "oo" weer omhoog klimmen. Ik had ter plekken wat verzonnen maar het pakte goed uit. Ik klapt het bord uit en er kwamen allemaal "WOOOW! Heb jij die tekening gemaakt juf Anna?". Ik was trots, dat begrijp je.
Ik legde eventjes snel uit (Ik had al eerder de geluidsboom gemaakt dus ze kenden het principe) wat de bedoeling was, en dat als je naar beneden glijdt de toon van hoog naar laag gaat, en als je omhoog klimt de toon van laag naar hoog gaat. Het viel me op dat ze de tonen al veel beter onder de knie hadden dan bij de geluidsboom. Dat is wel erg leuk om te horen! Ik gaf ze een dikke pluim en wat kinderen de beurt om zelf een weg te verzinnen om van de giraffe af te glijden en op te klimmen. Dat was ondanks het liedje toch wel een hele leuke les!
Mijn tips waren dat ik heel erg rustig bleef. Wat ook weer een top was, want ik was totaal niet streng meer. Juist nu ik redelijk rustig ben voor de klas komt het harder aan voor de kinderen als ik een keer wel boos op ze wordt en m'n stem verhef. Ik ben geen een keer boos op ze geworden wat best wel had mogen gebeuren volgens Nancy.
Een dikke tip was dat de complimenten die ik geef gemeend zijn. Of gemeend over komen. Ze zijn in ieder geval geen stopwoordjes meer als "Ok, heel goed" en "Ik ben trots op jullie" even tussen neus en lippen door. Ik had er deze les eigenlijk niet zo veel aandacht aan besteed in m'n hoofd, dus om dat dan te horen is extra leuk.
De tops waren dus dat ik wat strenger weer mag zijn en het voorbereiden van het liedje. Verder was de organisatie goed en begin ik de kinderen steeds beter te leren kennen. Wat het dan wel weer heel erg jammer maakt dat volgende week de laatste les is!
Nog een leuk reflectie puntje van Jose, die eventjes een kwartiertje bij m'n les kwam kijken en daarna het blaadje met punten aan me gaf:
- J. heeft meisjeskleren aan!
maandag 8 december 2008
Stagedag 3/12
Om te beginnen wil ik vertellen dat Josse een meisje is! José heeft gewonnen. Oooh wat is dat errug.
Deze les ging pretty good! Ik was zelf een beetje ziekjes dus ik was erg rustig. De klas was daardoor ook een stuk rustiger, haha. Het is altijd gezegd tegen me, maar nu is het officieel bewezen. Ik stond ook totaal niet nerveus of zenuwachtig voor de klas, wat de klas ook merkte denk ik. Ik ben blij dat ik dit toch nog in deze stage heb ontdekt!
Ik begon deze les met in een kring staan. Niet meer op de stoel zitten, want ik vond dat te veel gesjouw wat te lang zou duren. Jongens meisjes om de beurt (waardoor ik er dus achter kwam dat Josse echt een meisje is, en geen jongen, wat ik de afgelopen twee maanden dacht). Ik klapte wat ritmes voor en zij klapte het na. Voor de grap deed ik even een triooltje tussendoor, wat de kinderen netjes tegelijk naklapten. Haha! Sommigen begonnen zich toch te vervelen en het in de kring staan werd vermoeiend voor ze. Ze begonnen met elkaar te bemoeien en de kring viel een beetje uit elkaar. Ik moest te veel de kinderen weer netjes in de kring krijgen toen ik ineens merkte dat deze organisatie eigenlijk niet goed was. Ik besloot dat we weer terug moesten gaan naar onze plek, omdat het echt niet langer ging. Nancy vond het een goed besluit.
In de kring wilde ik eigenlijk de puls doorgeven. Een keer een rondje alleen klappen, daarna een rondje klap en schoot. Ik moest snel even bedenken wat ik hiervoor in de plaats zou gaan doen, omdat ik anders niet aan de tijd kwam. Ik besloot toch op de plek gewoon toch de puls door te gaan geven. De volgorde was niet helemaal duidelijk voor de kinderen (logisch) maar het ging toch goed, omdat ze het zo leuk vonden. Ze deden goed hun best dus het feit dat het niet helemaal vlekkeloos liep kwam door het feit dat we niet meer in de kring zaten. Ik ben blij dat ze het zo leuk vonden! Bij de reflectie met Nancy kwam dat inderdaad ook naar voren. Als tip kwam langs dat ik wel tegen de kinderen mag zeggen dat ze rechtop moeten gaan zitten, omdat dat de concentratie en motivatie verhoogt. De meesten gaan bij corrigeren alleen nog maar wat overdrijven, wat alleen maar goed uit pakt. Goed punt. Het viel me bij dit onderdeel ook op dat de puls doorgeven een stuk strakker ging dan in de eerste week van mijn stage. Nice!
Daarna ging ik een spelletje doen met de instrumenten. Ik had een guiro (rasp), een tamboerijn en een carabasa. Ik vroeg eerst aan de klas of ze wisten hoe deze instrumenten heten, en hoe je ze kon bespelen. Er kwamen leuke namen en manieren voorbij en uiteindelijk heb ik verteld hoe ze echt heten en welke manier het beste was. Als tip kwam hier voorbij dat ik beter het raden etc kon weg laten, omdat dat de vaart van de les eruit haalde.
Ik liet na een korte, maar duidelijke instructie de kinderen de ogen dicht doen. Ik bespeel een instrument op de manier wat we besproken hadden. Ze doen hun ogen weer open. Als ze het antwoord weten moeten ze hun vinger opsteken en als ze de beurt krijgen mogen ze naar voren komen om het instrument te benoemen en te bespelen op de manier hoe ik het heb bespeeld. Dat ging goed! Beter dan ik had verwacht. De kinderen waren erg gemotiveerd.
Daarna heb ik het sinterklaasliedje 'Sinterklaas komt aangereden' aangeleerd. Ik was bang dat ik het niet goed voor kon zingen omdat ik haast geen stem meer had omdat ik niet zo lekker was. Maar dit ging ook goed en de kinderen konden het al snel na zingen. Toen ze dit konden vertelde ik dat je bij het zinnetje 'Piet strooit pepernoten' op "strooit" goed met de rasp geluid kon maken. Ik gaf een kind de beurt. Dit ging goed. Daarna kon er met de tamboerijn goed de puls aangegeven worden. Ook dit ging goed! Op de een of andere manier had ik niet verwacht dat de puls zo snel en goed aangegeven kon worden op het liedje, maar degene die ik de beurt had gegeven konden het in 1 keer. Echt heel erg leuk om te zien!
Het einde was in zicht en alle kinderen vonden het heel erg jammer om te stoppen met de muziekles. Yessssssssssss!!
Deze les ging pretty good! Ik was zelf een beetje ziekjes dus ik was erg rustig. De klas was daardoor ook een stuk rustiger, haha. Het is altijd gezegd tegen me, maar nu is het officieel bewezen. Ik stond ook totaal niet nerveus of zenuwachtig voor de klas, wat de klas ook merkte denk ik. Ik ben blij dat ik dit toch nog in deze stage heb ontdekt!
Ik begon deze les met in een kring staan. Niet meer op de stoel zitten, want ik vond dat te veel gesjouw wat te lang zou duren. Jongens meisjes om de beurt (waardoor ik er dus achter kwam dat Josse echt een meisje is, en geen jongen, wat ik de afgelopen twee maanden dacht). Ik klapte wat ritmes voor en zij klapte het na. Voor de grap deed ik even een triooltje tussendoor, wat de kinderen netjes tegelijk naklapten. Haha! Sommigen begonnen zich toch te vervelen en het in de kring staan werd vermoeiend voor ze. Ze begonnen met elkaar te bemoeien en de kring viel een beetje uit elkaar. Ik moest te veel de kinderen weer netjes in de kring krijgen toen ik ineens merkte dat deze organisatie eigenlijk niet goed was. Ik besloot dat we weer terug moesten gaan naar onze plek, omdat het echt niet langer ging. Nancy vond het een goed besluit.
In de kring wilde ik eigenlijk de puls doorgeven. Een keer een rondje alleen klappen, daarna een rondje klap en schoot. Ik moest snel even bedenken wat ik hiervoor in de plaats zou gaan doen, omdat ik anders niet aan de tijd kwam. Ik besloot toch op de plek gewoon toch de puls door te gaan geven. De volgorde was niet helemaal duidelijk voor de kinderen (logisch) maar het ging toch goed, omdat ze het zo leuk vonden. Ze deden goed hun best dus het feit dat het niet helemaal vlekkeloos liep kwam door het feit dat we niet meer in de kring zaten. Ik ben blij dat ze het zo leuk vonden! Bij de reflectie met Nancy kwam dat inderdaad ook naar voren. Als tip kwam langs dat ik wel tegen de kinderen mag zeggen dat ze rechtop moeten gaan zitten, omdat dat de concentratie en motivatie verhoogt. De meesten gaan bij corrigeren alleen nog maar wat overdrijven, wat alleen maar goed uit pakt. Goed punt. Het viel me bij dit onderdeel ook op dat de puls doorgeven een stuk strakker ging dan in de eerste week van mijn stage. Nice!
Daarna ging ik een spelletje doen met de instrumenten. Ik had een guiro (rasp), een tamboerijn en een carabasa. Ik vroeg eerst aan de klas of ze wisten hoe deze instrumenten heten, en hoe je ze kon bespelen. Er kwamen leuke namen en manieren voorbij en uiteindelijk heb ik verteld hoe ze echt heten en welke manier het beste was. Als tip kwam hier voorbij dat ik beter het raden etc kon weg laten, omdat dat de vaart van de les eruit haalde.
Ik liet na een korte, maar duidelijke instructie de kinderen de ogen dicht doen. Ik bespeel een instrument op de manier wat we besproken hadden. Ze doen hun ogen weer open. Als ze het antwoord weten moeten ze hun vinger opsteken en als ze de beurt krijgen mogen ze naar voren komen om het instrument te benoemen en te bespelen op de manier hoe ik het heb bespeeld. Dat ging goed! Beter dan ik had verwacht. De kinderen waren erg gemotiveerd.
Daarna heb ik het sinterklaasliedje 'Sinterklaas komt aangereden' aangeleerd. Ik was bang dat ik het niet goed voor kon zingen omdat ik haast geen stem meer had omdat ik niet zo lekker was. Maar dit ging ook goed en de kinderen konden het al snel na zingen. Toen ze dit konden vertelde ik dat je bij het zinnetje 'Piet strooit pepernoten' op "strooit" goed met de rasp geluid kon maken. Ik gaf een kind de beurt. Dit ging goed. Daarna kon er met de tamboerijn goed de puls aangegeven worden. Ook dit ging goed! Op de een of andere manier had ik niet verwacht dat de puls zo snel en goed aangegeven kon worden op het liedje, maar degene die ik de beurt had gegeven konden het in 1 keer. Echt heel erg leuk om te zien!
Het einde was in zicht en alle kinderen vonden het heel erg jammer om te stoppen met de muziekles. Yessssssssssss!!
dinsdag 2 december 2008
Stagedag 26/11
Vandaag hadden we een projectdag op school wat georganiseerd was door Dirk Peeters uit het 4e jaar van de PABO. Dit was zijn minor. Hij had al aan het begin van onze stage tegen ons gezegd wat hij deze dag van plan was. Hij wilde elke leerkracht een workshop laten geven aan de kinderen wat op filmmuziek was en wat ook te maken had met het thema wat deze week op school was. Aan het eind van de dag zou er dan een grote voorstelling komen zodat we aan elkaar konden laten zien wat we die dag hadden voorbereid. Alten, Loes, José en ik moesten opgeven waar we goed in waren zodat we de leerkrachten die workshops moesten doen konden helpen. Ik had choreografie en dans gekozen, dus ik werd ingedeeld in groep 7/8 waar we de bezemdans in elkaar moesten zetten. Hun thema was 'afval'.
We kozen een stuk uit de cd die Dirk voor ons allemaal had gemaakt. Ik schreef groot op het bord 'Brainstorm' op en daar om heen wat de kinderen van het stuk vonden. Ik deelde blaadjes uit en ik vroeg ze of ze wilden tekenen of opschrijven wat ze hoorden. Ik legde uit dat ik geen muziekinstrument wilde zien, want dat konden we niet gebruiken in de bezemdans. De kinderen gingen aan de slag. Er kwamen vliegtuigen, robots, heksen en prinsessen voorbij. Dit waren eigenlijk allemaal leuke tips voor de dans die nog verzonnen moest worden! Na deze tekeningen gingen ze in groepjes elkaar de tekeningen laten zien en bedenken wat voor dans daarbij zou kunnen horen. Er kwamen allemaal leuke ideeën uit en Juf Judith en ik besloten de jongens en meisjes (ridders en de prinsessen op bezems) apart te doen. Ik ging met de meisjes in een andere ruimte zitten. We verzonnen de gekste dingen en kwamen op het allerleukst uit. We lieten de dans snel aan Judith zien en het paste precies aan op de dans die Judith met de ridders had verzonnen. Geweldig!!
Het was natuurlijk geen echte lesgeefdag. Maar ik heb me geweldig vermaakt. Groep 7/8 vind ik echt een hele leuke klas. Hierbij streste ik ook niet steeds of ik geen moeilijke woorden gebruikte en of ze het wel begrepen wat ik allemaal zei.
Goed. Vanaf morgen (sorry nogmaals) geef ik weer een normale les. :).
We kozen een stuk uit de cd die Dirk voor ons allemaal had gemaakt. Ik schreef groot op het bord 'Brainstorm' op en daar om heen wat de kinderen van het stuk vonden. Ik deelde blaadjes uit en ik vroeg ze of ze wilden tekenen of opschrijven wat ze hoorden. Ik legde uit dat ik geen muziekinstrument wilde zien, want dat konden we niet gebruiken in de bezemdans. De kinderen gingen aan de slag. Er kwamen vliegtuigen, robots, heksen en prinsessen voorbij. Dit waren eigenlijk allemaal leuke tips voor de dans die nog verzonnen moest worden! Na deze tekeningen gingen ze in groepjes elkaar de tekeningen laten zien en bedenken wat voor dans daarbij zou kunnen horen. Er kwamen allemaal leuke ideeën uit en Juf Judith en ik besloten de jongens en meisjes (ridders en de prinsessen op bezems) apart te doen. Ik ging met de meisjes in een andere ruimte zitten. We verzonnen de gekste dingen en kwamen op het allerleukst uit. We lieten de dans snel aan Judith zien en het paste precies aan op de dans die Judith met de ridders had verzonnen. Geweldig!!
Het was natuurlijk geen echte lesgeefdag. Maar ik heb me geweldig vermaakt. Groep 7/8 vind ik echt een hele leuke klas. Hierbij streste ik ook niet steeds of ik geen moeilijke woorden gebruikte en of ze het wel begrepen wat ik allemaal zei.
Goed. Vanaf morgen (sorry nogmaals) geef ik weer een normale les. :).
Stagedag 19/11
Als eerst wil ik deze blog starten met het naar voren laten komen van de super lieve en leuke en vooral nuttige reacties van jullie. Ik zit er eigenlijk altijd tegen aan te hikken om deze blog te maken, maar ik vind het toch heel erg fijn als ik het gedaan heb. Niet alleen om bij anderen lesideeën af te kunnen pikken - ook niet alleen om jullie geweldige reacties - maar ook om het feit dat ik dit toch heel erg moeilijk vind en zo een beetje alles van me af kan schrijven. Ik besteed onwijs veel tijd aan deze stage. Al is het niet in de praktijk, dan is het wel in m'n hoofd. Het is elke week opnieuw weer stressen wat ik nu met deze kinderen zal doen om een leuke goede les voort te zetten. Velen zeggen dat dit een goed teken is dat ik ergens veel mee bezig ben wat ik moeilijk vind. Daar hou ik het dan maar eventjes bij.
Deze dag, inmiddels twee weken geleden (het spijt me oprecht), heeft Erzsi bij ons op school een bezoekje gedaan. Ik zal beginnen met mijn lesidee voor deze dag.
De week ervoor had ik, zoals jullie kunnen lezen, voor de helft een luisterles gedaan. Deze ging zo goed, dat ik deze week een stapje verder wilde gaan in het luisteren. Ik wilde nu het gevoel van de kinderen naar voren laten komen per muziekfragmentje.
Ik begon met een zielig popliedje en een vrolijk popliedje. Als zielig popliedje had ik Maria Mena met I miss you love en als vrolijk popliedje Corinne Bailey Rae met Put your records on. Achteraf niet een hele beste keuze, want het kan natuurlijk veel vrolijker. Goed. Voordat ik deze liedjes liet horen aan de klas vertelde ik ze dat ze goed moesten opletten, want na deze liedjes zou ik vragen wat het verschil was. De kinderen luisterden aandachtig.
'Welke was wat minder vrolijk? En waarom?' De eerste was minder vrolijk! Want die was met een piano en de ander met een gitaar.
Aangezien ik duidelijk had aangegeven dat geen antwoord goed of fout was, vond ik dat ik niet echt veel met de antwoorden kon doen. Ergens waar ik in de voorbereiding totaaaal niet over na had gedacht. Zo ook met het volgende onderwerp, waar ik het idee gepikt had uit het boek 'Coöperatief leren in muziek' van Frits Evelein. Ik had 8 korte klassieke luisterfragmentjes met 8 kleurplaatjes van emoties er op. De emoties waren blij, boos, verdrietig, teleurgesteld, zalig, gelukkig, in de war en bang. De kinderen luisterden braaf naar de fragmentjes die ik op zette en kleurde de emoties in waarvan zij vonden dat het er bij paste.
De kinderen hebben erg goed hun best gedaan deze les. Ze waren ook niet heel erg onrustig en deden wat er van ze verwacht werd. Mijn eigen reflectie op deze les was redelijk, omdat ik zo blij was dat de kinderen zo goed hun best deden. Maar door mijn slechte voorbereiding voor deze les - en doordat ik rete zenuwachtig was omdat er ineens zo'n goede muziekjuf achterin de klas zat - was dit niet een van mijn beste lessen.
Als eerst uiteraard het vrolijke en minder vrolijke popliedje. Ik had een veel duidelijker verschil kunnen aantonen met andere liedjes.
Als tweede de 8 verschillende emoties wat voor kinderen van groep 3/4 allemaal op elkaar lijkt. Ik heb er ook totaal niet over nagedacht om de poppetjes op het vel te bespreken.
En als laatste wilde ik natuurlijk dat ze de emoties inkleurden en zouden uitleggen. Maar ik heb van te voren niks met ze besproken. Ik heb geen hard/zacht geassocieerd met gemeen/lief o.i.d. In die zin heb ik ze gewoon in het diepe gegooid.
Daarna kwam natuurlijk Erzsi die deze tips onder mijn neus schoof. Ik had een beetje het gevoel dat ik door deze les alles verpest had. Omdat mijn stage de hele week constant door mijn hoofd spookt en ik er zo veel mee bezig ben, en omdat je met les geven nou eenmaal een spiegel voor je krijgt, vind ik het onwijs confronterend wat er allemaal gebeurd. Ik moet echt goed leren omgaan met kritiek (wat m'n moeder al jaren geleden heeft opgegeven) want anders red ik het niet. Ik wil minder gevoelig worden voor het verschil tussen 'dit doe je helemaal verkeerd' en 'je kan beter zo doen' want uiteindelijk komt het toch op hetzelfde neer.
Het komt heus wel goed met mij!
Deze dag, inmiddels twee weken geleden (het spijt me oprecht), heeft Erzsi bij ons op school een bezoekje gedaan. Ik zal beginnen met mijn lesidee voor deze dag.
De week ervoor had ik, zoals jullie kunnen lezen, voor de helft een luisterles gedaan. Deze ging zo goed, dat ik deze week een stapje verder wilde gaan in het luisteren. Ik wilde nu het gevoel van de kinderen naar voren laten komen per muziekfragmentje.
Ik begon met een zielig popliedje en een vrolijk popliedje. Als zielig popliedje had ik Maria Mena met I miss you love en als vrolijk popliedje Corinne Bailey Rae met Put your records on. Achteraf niet een hele beste keuze, want het kan natuurlijk veel vrolijker. Goed. Voordat ik deze liedjes liet horen aan de klas vertelde ik ze dat ze goed moesten opletten, want na deze liedjes zou ik vragen wat het verschil was. De kinderen luisterden aandachtig.
'Welke was wat minder vrolijk? En waarom?' De eerste was minder vrolijk! Want die was met een piano en de ander met een gitaar.
Aangezien ik duidelijk had aangegeven dat geen antwoord goed of fout was, vond ik dat ik niet echt veel met de antwoorden kon doen. Ergens waar ik in de voorbereiding totaaaal niet over na had gedacht. Zo ook met het volgende onderwerp, waar ik het idee gepikt had uit het boek 'Coöperatief leren in muziek' van Frits Evelein. Ik had 8 korte klassieke luisterfragmentjes met 8 kleurplaatjes van emoties er op. De emoties waren blij, boos, verdrietig, teleurgesteld, zalig, gelukkig, in de war en bang. De kinderen luisterden braaf naar de fragmentjes die ik op zette en kleurde de emoties in waarvan zij vonden dat het er bij paste.
De kinderen hebben erg goed hun best gedaan deze les. Ze waren ook niet heel erg onrustig en deden wat er van ze verwacht werd. Mijn eigen reflectie op deze les was redelijk, omdat ik zo blij was dat de kinderen zo goed hun best deden. Maar door mijn slechte voorbereiding voor deze les - en doordat ik rete zenuwachtig was omdat er ineens zo'n goede muziekjuf achterin de klas zat - was dit niet een van mijn beste lessen.
Als eerst uiteraard het vrolijke en minder vrolijke popliedje. Ik had een veel duidelijker verschil kunnen aantonen met andere liedjes.
Als tweede de 8 verschillende emoties wat voor kinderen van groep 3/4 allemaal op elkaar lijkt. Ik heb er ook totaal niet over nagedacht om de poppetjes op het vel te bespreken.
En als laatste wilde ik natuurlijk dat ze de emoties inkleurden en zouden uitleggen. Maar ik heb van te voren niks met ze besproken. Ik heb geen hard/zacht geassocieerd met gemeen/lief o.i.d. In die zin heb ik ze gewoon in het diepe gegooid.
Daarna kwam natuurlijk Erzsi die deze tips onder mijn neus schoof. Ik had een beetje het gevoel dat ik door deze les alles verpest had. Omdat mijn stage de hele week constant door mijn hoofd spookt en ik er zo veel mee bezig ben, en omdat je met les geven nou eenmaal een spiegel voor je krijgt, vind ik het onwijs confronterend wat er allemaal gebeurd. Ik moet echt goed leren omgaan met kritiek (wat m'n moeder al jaren geleden heeft opgegeven) want anders red ik het niet. Ik wil minder gevoelig worden voor het verschil tussen 'dit doe je helemaal verkeerd' en 'je kan beter zo doen' want uiteindelijk komt het toch op hetzelfde neer.
Het komt heus wel goed met mij!
donderdag 13 november 2008
Stagedag 12/11
Wat heb ik eigenlijk saaie titel namen voor deze blogs he? Gaat binnenkort verandering inkomen, promise.
Zo, deze keer was de dag dat we alle 4 bij elkaar zouden kijken (Alten, Loes, Jose en ik). We hadden een heel schema'tje gemaakt. Eerst zou Jose een 40 minuutjes gaan, dan ik, dan Alten en dan Loes. Loes was helaas ziek, dus we konden goed uitlopen.
Mijn leerdoelen:
Deze les wilde ik nog meer tijd besteden aan het handhaven van de groep. Nu wil ik niet continue mijn hand opsteken, omdat dat behoorlijk de kracht verloor de vorige les. Nu wil ik ook meer aan mijn eigen stem gaan werken: zachter gaan praten! Ik moet niet constant de klas willen overheersen. Jeetje, ik moet dus rustiger worden. Ik moet dus eigenlijk gewoon mezelf compleet veranderen!
Ik wil beginnen te vertellen met het feit dat er een andere juf voor de klas stond. Groep 7/8 is deze week op kamp, dus alle juffen zijn om de een of andere reden verschoven. Juf Carla, van groep 7/8 stond nu voor 'mijn' klas. Het was fenomenaal hoe stil de kinderen deze dag waren. De juf was zo streng dat de kinderen niet zo maar iets durfde te roepen.
Vorige week was ik met de rap begonnen. Dit liep eigenlijk totaal in de soep. Dat werd mede mogelijk gemaakt doordat ik niet op de tijd had gelet dus nog maar vijf minuutjes over had, maar ook omdat het niveau voor de kinderen iets te hoog was. Ik had vorige week gezegd dat we er deze week mee verder zouden gaan, maar afgelopen week bedacht ik me dat ik daar toch wel een andere draai aan moest geven. Ik besloot de les te beginnen met het laten luisteren van een rap: Slaap van The Opposites. Omdat de rap met de klas schrijven toch wel een beetje moeilijk was, had ik een liedje uit Eigenwijs gehaald: Mijn zus is zes. Daar zit klappen tussendoor, en het is niet te moeilijk. Toen ik van te voren had bedacht dit liedje te doen, dacht ik eigenlijk dat het te simpel en saai voor ze zou zijn. Maar ik moet dat soort gedachten uit mijn hoofd halen geloof ik, want volgens mij vinden de kinderen alles wel leuk wat met muziek te maken heeft. Het liedje gaat als volgt: Mijn zus ** is zes ** en ik ** ben ze__ven, de poes ** is acht ** mijn broertje is al ne__gen. Ik schreef de getallen op het bord ter verduidelijking.
Commentaar Jose:
"Toen je de cijfers op het bord schreef en ze aanwees toen je ze met ze ging zingen was alles ineens een stuk duidelijker voor ze! Leuk om te zien. Oh, en fijn he, dat ze een stuk rustiger zijn :)"
Commentaar Alten:
"Verander de opbouw van het liedje van klein naar groot! De poes is 6, mijn zusje is 7, ik ben 8 en mijn broer is al 9."
Wat goed! Daar had ik helemaal niet bij stil gestaan. Eigenlijk was mijn idee om de rap dan volgende week te zingen, maar ik herhaal hem bij deze even met de tekst van Alten. Misschien wordt het dan wat duidelijker voor de kinderen.
Het volgende deel van mijn les waren korte luisterfragmentjes van zes muziekinstrumenten die ik allemaal als kleurplaatje op 1 A4 had geplakt. Hier op stonden een saxofoon, een piano, een drumstel, een viool, een trompet en een dwarsfluit. De kinderen kleuren dan het instrument in wat ze denken te horen. Het eerste instrument met geel, daarna met blauw, derde met zwart, vierde rood, vijfde groen en zesde roze.
Organisatiefout 1. Ik had in mijn lesformulier gezegd dat 1 helpende hand (elke week zijn twee kinderen de helpende hand van de juf) de kleurplaten zou uitdelen, de andere helpende hand zou de kleurpotloden uitdelen. Toen ik de opdracht vertelde, kwamen er na mijn uitleg meteen 4 kinderen op me af of ze het materiaal mochten uitdelen. Ik zei dat de helpende hand het mocht doen, dus dat dat er twee moeten zijn. Pas veeeel later kwam ik er achter dat het natuurlijk twee kinderen uit groep 3 zijn en twee uit 4! Daarbij had ik ook veel beter 4 kinderen het uit kunnen laten delen dan twee, want ik was vergeten dat het 6 x 20 potloden zijn! Het duurde dus veel te lang. Ik liet ze dan ook maar eventjes uitrazen toen ze op dat moment druk werden.
Toen alles uiteindelijk was uitgedeeld en de kinderen weer rustig waren liet ik het eerste fragment horen: de viool. De kinderen waren muisstil en luisterde naar de muziek. Ze pakten allemaal het gele potlood en begonnen de viool in de kleuren, helemaal zelfstandig. Zo ook bij de rest van de fragmenten.
Wat was dit superduper leuk om te zien! De kinderen hadden alle instrumenten goed en niemand riep door de muziek heen. Ik was echt blij om te zien dat ze een luisterles ook leuk vinden om te doen. Ik dacht in de eerste instantie dat ze nooit geconcentreerd zouden blijven (wat een vooroordeel!). Maar het ging super goed. Ik vond het ook leuk om te zien dat ze ook makkelijk de trompet en de dwarsfluit uit elkaar konden halen! Ik dacht dat ze daar nog best moeite mee zouden hebben.
Ik wil dus zeker nog een luisterles doen!
Het is jammer dat ik alleen niet zo'n uitgebreide reflectie met de juf heb gedaan. Juf Carla had weinig tijd en wist ook niet zo goed wat ze als reflectie met me moest doen, omdat ze nooit eerder een stagaire had gehad! Ik vroeg of ze wat tips en tops wilde bespreken, maar ze vond het vooral leuk dat er een keer muziek werd gegeven. "Alle tips zijn niet echt relevant, je leert het pas echt als je een eigen groep voor elke dag in de week hebt!"
Hahah goed, ik ben in ieder geval blij dat Alten en Jose er bij waren.
Zo, deze keer was de dag dat we alle 4 bij elkaar zouden kijken (Alten, Loes, Jose en ik). We hadden een heel schema'tje gemaakt. Eerst zou Jose een 40 minuutjes gaan, dan ik, dan Alten en dan Loes. Loes was helaas ziek, dus we konden goed uitlopen.
Mijn leerdoelen:
Deze les wilde ik nog meer tijd besteden aan het handhaven van de groep. Nu wil ik niet continue mijn hand opsteken, omdat dat behoorlijk de kracht verloor de vorige les. Nu wil ik ook meer aan mijn eigen stem gaan werken: zachter gaan praten! Ik moet niet constant de klas willen overheersen. Jeetje, ik moet dus rustiger worden. Ik moet dus eigenlijk gewoon mezelf compleet veranderen!
Ik wil beginnen te vertellen met het feit dat er een andere juf voor de klas stond. Groep 7/8 is deze week op kamp, dus alle juffen zijn om de een of andere reden verschoven. Juf Carla, van groep 7/8 stond nu voor 'mijn' klas. Het was fenomenaal hoe stil de kinderen deze dag waren. De juf was zo streng dat de kinderen niet zo maar iets durfde te roepen.
Vorige week was ik met de rap begonnen. Dit liep eigenlijk totaal in de soep. Dat werd mede mogelijk gemaakt doordat ik niet op de tijd had gelet dus nog maar vijf minuutjes over had, maar ook omdat het niveau voor de kinderen iets te hoog was. Ik had vorige week gezegd dat we er deze week mee verder zouden gaan, maar afgelopen week bedacht ik me dat ik daar toch wel een andere draai aan moest geven. Ik besloot de les te beginnen met het laten luisteren van een rap: Slaap van The Opposites. Omdat de rap met de klas schrijven toch wel een beetje moeilijk was, had ik een liedje uit Eigenwijs gehaald: Mijn zus is zes. Daar zit klappen tussendoor, en het is niet te moeilijk. Toen ik van te voren had bedacht dit liedje te doen, dacht ik eigenlijk dat het te simpel en saai voor ze zou zijn. Maar ik moet dat soort gedachten uit mijn hoofd halen geloof ik, want volgens mij vinden de kinderen alles wel leuk wat met muziek te maken heeft. Het liedje gaat als volgt: Mijn zus ** is zes ** en ik ** ben ze__ven, de poes ** is acht ** mijn broertje is al ne__gen. Ik schreef de getallen op het bord ter verduidelijking.
Commentaar Jose:
"Toen je de cijfers op het bord schreef en ze aanwees toen je ze met ze ging zingen was alles ineens een stuk duidelijker voor ze! Leuk om te zien. Oh, en fijn he, dat ze een stuk rustiger zijn :)"
Commentaar Alten:
"Verander de opbouw van het liedje van klein naar groot! De poes is 6, mijn zusje is 7, ik ben 8 en mijn broer is al 9."
Wat goed! Daar had ik helemaal niet bij stil gestaan. Eigenlijk was mijn idee om de rap dan volgende week te zingen, maar ik herhaal hem bij deze even met de tekst van Alten. Misschien wordt het dan wat duidelijker voor de kinderen.
Het volgende deel van mijn les waren korte luisterfragmentjes van zes muziekinstrumenten die ik allemaal als kleurplaatje op 1 A4 had geplakt. Hier op stonden een saxofoon, een piano, een drumstel, een viool, een trompet en een dwarsfluit. De kinderen kleuren dan het instrument in wat ze denken te horen. Het eerste instrument met geel, daarna met blauw, derde met zwart, vierde rood, vijfde groen en zesde roze.
Organisatiefout 1. Ik had in mijn lesformulier gezegd dat 1 helpende hand (elke week zijn twee kinderen de helpende hand van de juf) de kleurplaten zou uitdelen, de andere helpende hand zou de kleurpotloden uitdelen. Toen ik de opdracht vertelde, kwamen er na mijn uitleg meteen 4 kinderen op me af of ze het materiaal mochten uitdelen. Ik zei dat de helpende hand het mocht doen, dus dat dat er twee moeten zijn. Pas veeeel later kwam ik er achter dat het natuurlijk twee kinderen uit groep 3 zijn en twee uit 4! Daarbij had ik ook veel beter 4 kinderen het uit kunnen laten delen dan twee, want ik was vergeten dat het 6 x 20 potloden zijn! Het duurde dus veel te lang. Ik liet ze dan ook maar eventjes uitrazen toen ze op dat moment druk werden.
Toen alles uiteindelijk was uitgedeeld en de kinderen weer rustig waren liet ik het eerste fragment horen: de viool. De kinderen waren muisstil en luisterde naar de muziek. Ze pakten allemaal het gele potlood en begonnen de viool in de kleuren, helemaal zelfstandig. Zo ook bij de rest van de fragmenten.
Wat was dit superduper leuk om te zien! De kinderen hadden alle instrumenten goed en niemand riep door de muziek heen. Ik was echt blij om te zien dat ze een luisterles ook leuk vinden om te doen. Ik dacht in de eerste instantie dat ze nooit geconcentreerd zouden blijven (wat een vooroordeel!). Maar het ging super goed. Ik vond het ook leuk om te zien dat ze ook makkelijk de trompet en de dwarsfluit uit elkaar konden halen! Ik dacht dat ze daar nog best moeite mee zouden hebben.
Ik wil dus zeker nog een luisterles doen!
Het is jammer dat ik alleen niet zo'n uitgebreide reflectie met de juf heb gedaan. Juf Carla had weinig tijd en wist ook niet zo goed wat ze als reflectie met me moest doen, omdat ze nooit eerder een stagaire had gehad! Ik vroeg of ze wat tips en tops wilde bespreken, maar ze vond het vooral leuk dat er een keer muziek werd gegeven. "Alle tips zijn niet echt relevant, je leert het pas echt als je een eigen groep voor elke dag in de week hebt!"
Hahah goed, ik ben in ieder geval blij dat Alten en Jose er bij waren.
donderdag 6 november 2008
Stagedag 5/11
Ik begin deze blog met mijn eigen persoonlijke leerdoelen:
- Ik ga niet te veel 'Sssst!' roepen in deze les. Het wekt veel onrust op en de kinderen luisteren er op een gegeven moment niet meer naar. Ik wil voordat ik aan de les begin afspreken met de groep dat wanneer ik mijn hand opsteek we stil moeten zijn. Ik zal uitleggen dat ik zo veel leuke dingen met jullie wil doen dat ik geen tijd heb om veel te ssst'-en. Dus als ik het helemaal stil wil hebben, steek ik mijn hand op. Als je dat ziet, dan wees je stil en steek je je hand ook op.
- Ik wil proberen niet te stoppen als ik merk dat iedereen het leuk vindt. Ik wil te snel door naar het volgende onderwerp. Zo ook met het ritme vorige week, ik had er maar 3 minuutjes voor uitgepland, omdat ik er verder geen leerdoel voor had. Maar waarom zou ik niet wat langer uitplannen, ik weet toch dat ze het leuk vinden?
Ik vind het heel moeilijk om dingen veel te herhalen, omdat ik bang ben dat de kinderen verveeld raken. Het is iets wat je aan moet voelen, ook een van de redenen wat voor mij heel erg moeilijk is om te verbeteren. Ik zal dit soort dingen daarom beter van te voren moeten bedenken. Ook in stapjes terug als het niet goed gaat, en stapjes verder als het juist wel goed gaat. Ik hoef niet meteen door naar het volgende onderwerp! Daarom heb ik in deze les niet al te veel verschillende onderwerpen gedaan, zodat ik niet te snel door kan gaan. Ik hoop dat dit een verbeterpunt wordt!
Als inleiding ben ik weer begonnen met de tonen. Maar dan een paar stapjes terug dan vorige week, omdat het hoog/laag toch nog iets te moeilijk was allemaal. Maar eerst een nieuwe spelregel, als ik mijn hand omhoog doe dan zijn we allemaal stil! 'Die kennen wij al juf.' Maar waarom doen jullie dat dan niet? 'Ik weet niet.' Zullen we dan afspreken dat we het vandaag wel doen? Kom, we gaan even oefenen. Begin allemaal maar te praten!' Na 5 tellen stak ik mijn hand op en alle handen gaan de lucht in en de kinderen waren muisstil. Ik raakte bijna ontroerd.
Ik begon met armen laag laten houden en een relatief lage toon te zingen, als ik mijn armen langzaam omhoog doe, laat ik de toon ook langzaam omhoog glijden. Zo gingen we ook weer terug naar beneden. Dat ging goed! Ik heb het ook een keer omgedraaid voorgedaan. 'Wat doe ik nu fout?'. Iedereen begon meteen hard op te roepen. Woeps, een open vraag. Dat is waar ook. 'Ik wil vingers zien!!' Alle vingers omhoog met wat gekreun en gesteun, maar ze wisten gelukkig wel wat er fout ging. 'Kunnen we het ook fout na doen?'. Dat was iets te moeilijk. Iedereen wilde het enthousiast fout voor doen, maar eigenlijk deden ze het allemaal goed voor. Ik vertelde, dat ze het zo goed kunnen, dat het fout doen al te moeilijk was! Iedereen begon te lachen en de trotse gezichten kwamen op. Het was misschien ook wel een beetje dom om te vragen of ze het fout voor konden doen, zodat ze zo meteen het goede niet meer kunnen. Nouja, zo is het ook wel goed opgelost. Yes.
Het volgende onderwerp waren bolletjes op het bord tekenen met verschillende toonhoogtes. Hetzelfde als vorige week met Tierelierelier, maar dan geen lettergrepen maar bolletjes. Ik zei tegen de kinderen dat ik het voor ging zingen, maar dat ik er 1 fout in ging maken. 'Kunnen jullie de fout vinden?' (Ik had een bolletje heel laag getekend, maar ik zong hem heel hoog.) Alle vingers meteen de lucht in. Ze hadden het allemaal goed gezien! Een jongetje begon wel te roepen dat ik maar een stomme mannenstem heb. Hahaha oooh nee toch, ik word toch niet nu al geconfronteerd met mijn vreselijk mooie stem. Ik heb er maar van gemaakt dat als je iets wil zeggen, je vinger op wil steken, anders hoor ik het niet. Ik heb nog 2 andere melodietjes met bolletjes op het bord getekend, maar ik bedacht me dat ik dit niet zo'n goede voorbereiding vond. Ik had ze niet zoals vorige week van te voren getekend, en ik teken maar 1 lijn en vraag er maar 1 iets over. De klas werd er ook druk van, leuk dat ze merken dat ik zoiets slecht heb voorbereid. Ik besloot door te gaan naar de volgende activiteit.
Als laatste aan hoog/laag heb ik lijnen in de lucht getekend. Ik tekende eerst op het bord hoge en lage lijnen. En ik begon het voor te zingen. 'Wat zong ik nu net?' De lijnen op het bord! 'Hoe weet je dat zo zeker?' 'Nou, als je laag ging zingen dan was je laag op de lijn en als de lijn weer omhoog ging ging je ook hoger zingen.' Wouw. 'Kunnen jullie ook zonder mee te zingen, dus alleen luisteren, de hoogtes wat ik zing als een lijn in de lucht voordoen?'. Dat ging goed! Alle kinderen luisterde geconcentreerd mee. 'Wie wil er nu de lijnen in de lucht maken zodat wij ze kunnen zingen?' Alle vingers de lucht in. Ik besloot 3 kinderen de beurt te geven. Het was precies goed. Niet te lang mee door gegaan, maar zeker niet te kort. Yes, ik heb al 1 ding goed getimed! Misschien leer ik het nog wel.
Als kern wilde ik het ritme terug laten komen. Nu goed, met een leerdoel voor de kinderen. Ik wilde niet als vorige week gewoon even wat leuks gaan klappen als herhaling, maar wat nieuws gaan leren. Als een van de leerdoelen had ik dat de kinderen na deze les zouden weten wat een rust is in de muziek. Ik schreef 1 tot 4 op het bord. We telden twee keer (niet 1 keer, want na 1 keer gaan ze toch door met tellen en dan zit ik weer te ssst'en) tot 4 in het ritme wat ik met mijn vingers knip. Daarna gingen we niet tellen, maar klappen. Ik legde uit dat de grote muzikanten ook niet hard op tellen, maar in hun hoofd! Dus we begonnen met klappen. Dit duurde wel eventjes voordat ik ze helemaal muisstil en alleen aan het klappen had. De kinderen begonnen toch nog te tellen, of ze begonnen er door heen te roepen. Goed, uiteindelijk kreeg ik ze allemaal tegelijkertijd aan het klappen. Toen het helemaal goed ging vertelde ik dat er ook rusten voor komen in de muziek. En als er een rust voor komt, dan zijn klappen we niet, en we tellen ook niet, maar we zijn heeeeelemaal stil. 'Als bijvoorbeeld de 3 op het bord geen klap is, maar een rust. Wat moeten we dan doen?' 'Heel hard gillen!' riep een wijsneus. 'Nee, de juf zei net dat we muisstil moeten zijn, zelfs niet mogen ademen!' riep een meisje. Uiteindelijk riep iedereen weer door elkaar.
Ohja, woeps. Een open vraag. Ik stak mijn hand op. (overigens niet de eerste keer van de les, 1 van mijn commentaar punten waar ik aan het eind van dit berichtje even op terug kom.) Het duurde een tijdje, maar uiteindelijk werd iedereen stil zonder dat ik er over heen heb moeten schreeuwen.
Ik veegde de 3 weg. Ik deed het 1 keer voor, met m'n vinger op m'n lippen als we bij de 3 kwamen. Het duurde eventjes, maar iedereen deed goed mee. Eigenlijk was dit een beetje te moeilijk. Ik ging iets te snel door naar de rust, eigenlijk heb ik ze maar 2 keer goed de vierkwartsmaat horen klappen. Daar had ik wel wat langer op door mogen gaan. Ook de rust, die had ik beter op de 1 kunnen doen dan op de 3. Als ik eerst aandacht besteed aan wat ze wel makkelijker kunnen, zijn ze ook meer gemotiveerd om moeilijkere dingen aan te kunnen. Ik moet nog steeds goed de stapjes terug en heen kunnen toepassen. Goed, verbeterpuntje naar de volgende keer dus.
Goed. Ik haalde de meegenomen maracas uit mijn tas. 'Weet iemand wat dit zijn? Ik wil vingers zien!' (Jaja, ik begin het te leren.) 'Sambaballen!' Heeel goed. Maar ze hebben meerdere namen. Weet iemand nog wat? 'Chachaballen!' En alle vingers gingen gelijk de lucht in met zelfverzonnen woorden in hun hoofd. Ik besloot zelf de uitleg te geven. Oorspronkelijk heten ze maracas. En ik schreef het woord op het boord (geen idee waarom, maar het kwam in eens in m'n hoofd op). Dit instrument komt heeeelemaal uit Zuid-Amerika! En ik kreeg de woow-s en de 'zooo da's ver!' al weer te horen.
We gingen het zelfde doen met het ritme als voor de pauze, alleen waren we nu niet muisstil bij de rust, maar gingen we met de maracas slaan. Sommige kinderen wilden ook graag de beurt. Dit ging goed! Nancy zei dat het een fijne afwisseling voor de kinderen was, omdat het stukje hiervoor dus toch wel een beetje te moeilijk was. Het is goed om te stoppen met het onderwerp na iets leuks, zodat het ook leuk in hun hoofd zit.
In mijn lesvoorbereiding stond dat ik een rap met de kinderen wilde schrijven van 6 tot 8 zinnen, met het idee dat de kinderen op een ritmische manier de tekst ondersteunen. Ik had alleen niet door dat ik nog maar 5 minuutjes had voordat ik aan die rap begon. Ik heb dus eigenlijk met de kinderen alleen maar gepraat over wat een rap was, en de eerste 2 zinnetjes verzonnen. Ze waren wel erg enthousiast over die rap, maar ze vonden het ook wel erg moeilijk. De eerste twee zinnetjes die we hadden bedacht waren: 'Met mijn maracas maak ik geluid, en daarbij is deze rap nog lang niet uit.' Toen zag ik dat het tijd was. Woeps.
Ik zei dat ze maar thuis deze week wat zinnetjes mogen verzinnen voor een rap, en dat we die ideeen allemaal volgende week in de groep mogen gooien. Dit vonden ze wel een goede deal.
Als commentaar heb ik van Nancy gekregen over die rap dat ik een nieuw onderdeel in de laatste 5 minuutjes van de les behandel. Ik had dus natuurlijk veel beter die rap helemaal kunnen laten schieten, en gewoon nog eventjes wat ritmes na kunnen klappen, of bijvoorbeeld liedjes herhalen van de vorige keren!
Ook nog een tip was dat ik niet te veel m'n hand in de lucht moet gaan steken, want hierdoor luisteren ze niet meteen meer zoals in het begin. Zo ook met het 'ssst' verhaal uiteraard.
Een paar tops waren dat ik goed interactief met de kinderen bezig was, waardoor ik ze betrokken tot de les houdt. Ik geef ook goed complimentjes (niet te veel, daar moet ik wel opletten).
Zo, nu heb ik wel weer genoeg gepraat.
- Ik ga niet te veel 'Sssst!' roepen in deze les. Het wekt veel onrust op en de kinderen luisteren er op een gegeven moment niet meer naar. Ik wil voordat ik aan de les begin afspreken met de groep dat wanneer ik mijn hand opsteek we stil moeten zijn. Ik zal uitleggen dat ik zo veel leuke dingen met jullie wil doen dat ik geen tijd heb om veel te ssst'-en. Dus als ik het helemaal stil wil hebben, steek ik mijn hand op. Als je dat ziet, dan wees je stil en steek je je hand ook op.
- Ik wil proberen niet te stoppen als ik merk dat iedereen het leuk vindt. Ik wil te snel door naar het volgende onderwerp. Zo ook met het ritme vorige week, ik had er maar 3 minuutjes voor uitgepland, omdat ik er verder geen leerdoel voor had. Maar waarom zou ik niet wat langer uitplannen, ik weet toch dat ze het leuk vinden?
Ik vind het heel moeilijk om dingen veel te herhalen, omdat ik bang ben dat de kinderen verveeld raken. Het is iets wat je aan moet voelen, ook een van de redenen wat voor mij heel erg moeilijk is om te verbeteren. Ik zal dit soort dingen daarom beter van te voren moeten bedenken. Ook in stapjes terug als het niet goed gaat, en stapjes verder als het juist wel goed gaat. Ik hoef niet meteen door naar het volgende onderwerp! Daarom heb ik in deze les niet al te veel verschillende onderwerpen gedaan, zodat ik niet te snel door kan gaan. Ik hoop dat dit een verbeterpunt wordt!
Als inleiding ben ik weer begonnen met de tonen. Maar dan een paar stapjes terug dan vorige week, omdat het hoog/laag toch nog iets te moeilijk was allemaal. Maar eerst een nieuwe spelregel, als ik mijn hand omhoog doe dan zijn we allemaal stil! 'Die kennen wij al juf.' Maar waarom doen jullie dat dan niet? 'Ik weet niet.' Zullen we dan afspreken dat we het vandaag wel doen? Kom, we gaan even oefenen. Begin allemaal maar te praten!' Na 5 tellen stak ik mijn hand op en alle handen gaan de lucht in en de kinderen waren muisstil. Ik raakte bijna ontroerd.
Ik begon met armen laag laten houden en een relatief lage toon te zingen, als ik mijn armen langzaam omhoog doe, laat ik de toon ook langzaam omhoog glijden. Zo gingen we ook weer terug naar beneden. Dat ging goed! Ik heb het ook een keer omgedraaid voorgedaan. 'Wat doe ik nu fout?'. Iedereen begon meteen hard op te roepen. Woeps, een open vraag. Dat is waar ook. 'Ik wil vingers zien!!' Alle vingers omhoog met wat gekreun en gesteun, maar ze wisten gelukkig wel wat er fout ging. 'Kunnen we het ook fout na doen?'. Dat was iets te moeilijk. Iedereen wilde het enthousiast fout voor doen, maar eigenlijk deden ze het allemaal goed voor. Ik vertelde, dat ze het zo goed kunnen, dat het fout doen al te moeilijk was! Iedereen begon te lachen en de trotse gezichten kwamen op. Het was misschien ook wel een beetje dom om te vragen of ze het fout voor konden doen, zodat ze zo meteen het goede niet meer kunnen. Nouja, zo is het ook wel goed opgelost. Yes.
Het volgende onderwerp waren bolletjes op het bord tekenen met verschillende toonhoogtes. Hetzelfde als vorige week met Tierelierelier, maar dan geen lettergrepen maar bolletjes. Ik zei tegen de kinderen dat ik het voor ging zingen, maar dat ik er 1 fout in ging maken. 'Kunnen jullie de fout vinden?' (Ik had een bolletje heel laag getekend, maar ik zong hem heel hoog.) Alle vingers meteen de lucht in. Ze hadden het allemaal goed gezien! Een jongetje begon wel te roepen dat ik maar een stomme mannenstem heb. Hahaha oooh nee toch, ik word toch niet nu al geconfronteerd met mijn vreselijk mooie stem. Ik heb er maar van gemaakt dat als je iets wil zeggen, je vinger op wil steken, anders hoor ik het niet. Ik heb nog 2 andere melodietjes met bolletjes op het bord getekend, maar ik bedacht me dat ik dit niet zo'n goede voorbereiding vond. Ik had ze niet zoals vorige week van te voren getekend, en ik teken maar 1 lijn en vraag er maar 1 iets over. De klas werd er ook druk van, leuk dat ze merken dat ik zoiets slecht heb voorbereid. Ik besloot door te gaan naar de volgende activiteit.
Als laatste aan hoog/laag heb ik lijnen in de lucht getekend. Ik tekende eerst op het bord hoge en lage lijnen. En ik begon het voor te zingen. 'Wat zong ik nu net?' De lijnen op het bord! 'Hoe weet je dat zo zeker?' 'Nou, als je laag ging zingen dan was je laag op de lijn en als de lijn weer omhoog ging ging je ook hoger zingen.' Wouw. 'Kunnen jullie ook zonder mee te zingen, dus alleen luisteren, de hoogtes wat ik zing als een lijn in de lucht voordoen?'. Dat ging goed! Alle kinderen luisterde geconcentreerd mee. 'Wie wil er nu de lijnen in de lucht maken zodat wij ze kunnen zingen?' Alle vingers de lucht in. Ik besloot 3 kinderen de beurt te geven. Het was precies goed. Niet te lang mee door gegaan, maar zeker niet te kort. Yes, ik heb al 1 ding goed getimed! Misschien leer ik het nog wel.
Als kern wilde ik het ritme terug laten komen. Nu goed, met een leerdoel voor de kinderen. Ik wilde niet als vorige week gewoon even wat leuks gaan klappen als herhaling, maar wat nieuws gaan leren. Als een van de leerdoelen had ik dat de kinderen na deze les zouden weten wat een rust is in de muziek. Ik schreef 1 tot 4 op het bord. We telden twee keer (niet 1 keer, want na 1 keer gaan ze toch door met tellen en dan zit ik weer te ssst'en) tot 4 in het ritme wat ik met mijn vingers knip. Daarna gingen we niet tellen, maar klappen. Ik legde uit dat de grote muzikanten ook niet hard op tellen, maar in hun hoofd! Dus we begonnen met klappen. Dit duurde wel eventjes voordat ik ze helemaal muisstil en alleen aan het klappen had. De kinderen begonnen toch nog te tellen, of ze begonnen er door heen te roepen. Goed, uiteindelijk kreeg ik ze allemaal tegelijkertijd aan het klappen. Toen het helemaal goed ging vertelde ik dat er ook rusten voor komen in de muziek. En als er een rust voor komt, dan zijn klappen we niet, en we tellen ook niet, maar we zijn heeeeelemaal stil. 'Als bijvoorbeeld de 3 op het bord geen klap is, maar een rust. Wat moeten we dan doen?' 'Heel hard gillen!' riep een wijsneus. 'Nee, de juf zei net dat we muisstil moeten zijn, zelfs niet mogen ademen!' riep een meisje. Uiteindelijk riep iedereen weer door elkaar.
Ohja, woeps. Een open vraag. Ik stak mijn hand op. (overigens niet de eerste keer van de les, 1 van mijn commentaar punten waar ik aan het eind van dit berichtje even op terug kom.) Het duurde een tijdje, maar uiteindelijk werd iedereen stil zonder dat ik er over heen heb moeten schreeuwen.
Ik veegde de 3 weg. Ik deed het 1 keer voor, met m'n vinger op m'n lippen als we bij de 3 kwamen. Het duurde eventjes, maar iedereen deed goed mee. Eigenlijk was dit een beetje te moeilijk. Ik ging iets te snel door naar de rust, eigenlijk heb ik ze maar 2 keer goed de vierkwartsmaat horen klappen. Daar had ik wel wat langer op door mogen gaan. Ook de rust, die had ik beter op de 1 kunnen doen dan op de 3. Als ik eerst aandacht besteed aan wat ze wel makkelijker kunnen, zijn ze ook meer gemotiveerd om moeilijkere dingen aan te kunnen. Ik moet nog steeds goed de stapjes terug en heen kunnen toepassen. Goed, verbeterpuntje naar de volgende keer dus.
Goed. Ik haalde de meegenomen maracas uit mijn tas. 'Weet iemand wat dit zijn? Ik wil vingers zien!' (Jaja, ik begin het te leren.) 'Sambaballen!' Heeel goed. Maar ze hebben meerdere namen. Weet iemand nog wat? 'Chachaballen!' En alle vingers gingen gelijk de lucht in met zelfverzonnen woorden in hun hoofd. Ik besloot zelf de uitleg te geven. Oorspronkelijk heten ze maracas. En ik schreef het woord op het boord (geen idee waarom, maar het kwam in eens in m'n hoofd op). Dit instrument komt heeeelemaal uit Zuid-Amerika! En ik kreeg de woow-s en de 'zooo da's ver!' al weer te horen.
We gingen het zelfde doen met het ritme als voor de pauze, alleen waren we nu niet muisstil bij de rust, maar gingen we met de maracas slaan. Sommige kinderen wilden ook graag de beurt. Dit ging goed! Nancy zei dat het een fijne afwisseling voor de kinderen was, omdat het stukje hiervoor dus toch wel een beetje te moeilijk was. Het is goed om te stoppen met het onderwerp na iets leuks, zodat het ook leuk in hun hoofd zit.
In mijn lesvoorbereiding stond dat ik een rap met de kinderen wilde schrijven van 6 tot 8 zinnen, met het idee dat de kinderen op een ritmische manier de tekst ondersteunen. Ik had alleen niet door dat ik nog maar 5 minuutjes had voordat ik aan die rap begon. Ik heb dus eigenlijk met de kinderen alleen maar gepraat over wat een rap was, en de eerste 2 zinnetjes verzonnen. Ze waren wel erg enthousiast over die rap, maar ze vonden het ook wel erg moeilijk. De eerste twee zinnetjes die we hadden bedacht waren: 'Met mijn maracas maak ik geluid, en daarbij is deze rap nog lang niet uit.' Toen zag ik dat het tijd was. Woeps.
Ik zei dat ze maar thuis deze week wat zinnetjes mogen verzinnen voor een rap, en dat we die ideeen allemaal volgende week in de groep mogen gooien. Dit vonden ze wel een goede deal.
Als commentaar heb ik van Nancy gekregen over die rap dat ik een nieuw onderdeel in de laatste 5 minuutjes van de les behandel. Ik had dus natuurlijk veel beter die rap helemaal kunnen laten schieten, en gewoon nog eventjes wat ritmes na kunnen klappen, of bijvoorbeeld liedjes herhalen van de vorige keren!
Ook nog een tip was dat ik niet te veel m'n hand in de lucht moet gaan steken, want hierdoor luisteren ze niet meteen meer zoals in het begin. Zo ook met het 'ssst' verhaal uiteraard.
Een paar tops waren dat ik goed interactief met de kinderen bezig was, waardoor ik ze betrokken tot de les houdt. Ik geef ook goed complimentjes (niet te veel, daar moet ik wel opletten).
Zo, nu heb ik wel weer genoeg gepraat.
Stagedag 29/10
Mijn tweede echte les. Ik kreeg weer 25 minuutjes voor de pauze, en 25 minuutjes erna.
Ik ben begonnen met herhalen van de week er voor: ritmes klappen. Ik merkte aan de kinderen de week ervoor dat ze de klap doorgeven etc erg leuk vonden! Dus daarom een klein herhalinkje. Ik wilde er niet heel erg veel tijd in stoppen, omdat het nu alleen even om de herhaling ging. Ik had verder geen doel met dit onderwerp. In mijn lesplanning stond 3 minuutjes.
Uiteraard was dit achteraf gezien veel te weinig..
Ik wilde daarna meteen door om aan de toonvastheid te werken. Ik legde aan de klas uit dat elk liedje op een bepaalde toon begint en dat als mensen samen dat liedje zingen iedereen dat liedje op diezelfde toon daadwerkelijk moet beginnen, omdat het anders niet mooi klinkt. 'K3 moet bijvoorbeeld ook op een bepaalde toon beginnen! Offeh.. Ali B!' Ik legde uit dat iedere toon een letter heeft. Ik wilde met de klas de D zingen. Ik zing het voor (met behulp van de gitaar) en zij zingen het na. Als dat goed gaat, gaan we kijken of het ook hoger kan, de A! Ik wilde eerst meer doen met de toon. Eerst de ene klas de lage toon, de andere de hoge. Maar ik merkte aan de klas dat het nog heel erg moeizaam ging: het verschil tussen hoog en laag. Ik besloot door te gaan naar het andere onderwerp, want deze tonen hadden te maken met het liedje wat ik met ze ging instuderen: Tierelierelier (staat in eigenwijs bij groep 3/4). Ik had van te voren op het bord de lettergrepen van de twee verschillende melodietjes van Tierelierelier op verschillende (toon)hoogtes op het bord geschreven. Ik zong de twee melodietjes voor, de ene begon op de D (de lage toon) en de andere op de A (de hoge toon). De kinderen zongen eerst na wat ik zong, daarna luisteren we goed naar welke ik zing. Dit ging erg goed! De kinderen deden in de lucht met hun hand de toonhoogtes die op het bord stonden na. Omdat het zo goed ging, liet ik iemand voor de klas komen die een van de melodietjes aan wilde wijzen, zodat wij ze konden zingen.
Hierna begon ik het hele liedje te zingen. Het was leuk te zien dat de kinderen gelijk herkenden welk melodietje ik eerst zong, en welke daarna. 'Hebben jullie goed opgelet? Weten jullie wat voor boodschappen ik heb gedaan in het liedje?'. Er gingen meteen vingers de lucht in (wat scheelt, want normaal schreeuwen ze meteen door elkaar heen). 'Een kruidenier juf!!'. Wat is een kruidenier dan? 'Weet ik veel.'
Goed. Ik uitleggen wat een kruidenier is. Waar ging het liedje nog meer over? 'Een pond suiker! En een pond meel!' Wat is een pond? 'Weet ik veel.' Hahah zo lief. Aangezien ik dit al voelde aankomen van te voren, had ik in mijn tas een pond meel, een pond suiker en een busje kaneel meegenomen. Het werd de kinderen gelukkig al een stuk duidelijker, en ze konden al na 2 keer voorzingen het hele liedje mee zingen. Als ik het eerste melodietje zong, wees ik het melodietje aan op het bord, als de boodschappen voorbij kwamen pakte ik ze van de tafel af, en als ik het andere melodietje zong wees ik dat weer aan op het bord. Het is leuk om te zien dat ze het daardoor veel beter onthouden omdat ze het in beeld voor zich hebben. Het is een goed steuntje om dat soort dingen mee te nemen!
Na de pauze heb ik het liedje herhaald. Vorige week hadden we bij De Dappere Soldaatjes met jongens/meisjes gewerkt. Dit was heel spannend, maar ze vonden het allemaal heel erg leuk! Omdat Tierelierelier al zo snel goed ging, wilde ik dit ook proberen. Ik merkte dat ze het al een stuk minder spannend vonden dan de week er voor. Nancy, de juf, zei ook achteraf dat dat waarschijnlijk kwam omdat ik vorige week tegen de klas dat ik vreselijk trots op ze was dat ze het zonder moeite zo allemaal apart wilden zingen en dat ze goed enthousiast mee zongen. Het is leuk om te zien dat het dus echt zo werkt, veel positieve aandacht is een goede stimulance! Daarna ben ik met hard/zacht begonnen, maar nu met mijn twee wijsvingers uit elkaar (luid) en weer dichter bij elkaar (zacht). Ook dit ging erg goed! Ze hadden het al zo snel door, dat ik vroeg welke kinderen nu naar voren wilde komen om de wijsvingers bij elkaar en verder van elkaar af wilde doen. Alle vingers gelijk omhoog!
Uiteraard kon ik niet elk kind doen. Ik had van de vorige les wel geleerd dat ik niet elk kind de beurt kon geven, omdat het dan gaat vervelen. Dus in mijn voorbereiding had ik al gezegd dat ik niet iedereen de beurt met dit soort dingen kan geven. Weer met andere onderwerpen zal ik anderen de beurt geven.
Ik begon met de Geluidsboom (die op Renske's blog staat!). Van te voren had ik al een mooie boom met klinkers op het bord getekend. Het was de bedoeling dat ik met een stok een route verzin in de boom, en de klas het mee zingt. Ook dit ging erg goed! De kinderen hadden er veel plezier in. Ik ben blij dat ik het aan het eind van de les heb gedaan, want de kinderen werden er ook wel heel erg druk van! Ook hier heb ik wat kinderen de beurt gegeven om naar voren te komen. Kinderen die al geweest waren met het hard/zacht zingen vonden het nu heel jammer dat ze de beurt hadden gegeven en lieten dat ook hard merken. Even een organisatiefoutje, naar mijn inziens, maar Nancy vertelde mij achteraf dat dat geen fout van mij is omdat daar geen ontkomen aan is (met kinderen de beurt geven). Maar ik heb toch echt geleerd dat je altijd naar jezelf moet kijken als kinderen onrustig worden ;)
Wat ook niet is gelukt met de Geluidsboom, maar wat ik wel graag wilde maar geen tijd meer in heb kunnen besteden, was het hoog/laag gedeelte. De kinderen vinden dit toch nog heel erg moeilijk. Als ik onderaan de boom bij de 'OE' begon en naar boven ging, ging het omhoog glijden wel goed. Maar als ik weer naar beneden ging met de stok bleven ze omhoog gaan, hoe hard ze ook probeerde! Ze begrepen de opdracht dus wel goed, maar het lukte niet. Ik besloot hier niet op terug te komen bij de kinderen, omdat het het laatste kwartiertje van de les was. Maar ik wil hier zeker wel op terug komen in de volgende lessen!
Mijn tips van Nancy:
- Hoog/laag en hard/zacht in 1 les stoppen is misschien iets te moeilijk. Ik merkte ook goed dat ze deze twee dingen door elkaar gingen halen. Hoe lager de toon, hoe zachter het klonk. Maar hoe hoger de toon, hoe harder ze begonnen te schreeuwen.
- Stel geen open vragen in een drukke groep! 'Weten jullie het nog?'
- Als je de groep rustiger wilt hebben, probeer dan eerst zelf rustig te worden. Om er continue over heen te schreeuwen heeft geen zin.
- Niet te veel 'ssst'-en. Uiteindelijk zit je meer te sssst'en dan dat je uitleg geeft, waardoor de 'ssst' geen waarden meer heeft. Verzin een regel met de kinderen dat ze stil moeten zijn.
Mijn tops:
- Hele goede en uitgebreide voorbereiding!
- Goede organisatie, de boom stond al netjes van te voren op het bord, de melodietjes van Tierelierelier ook.
- Ik ken de namen van de kinderen al, waardoor ik ze persoonlijk aan kan spreken als ze niet doen wat ik wil.
Zo, dit was het ongeveer. Ik was niet heeel erg tevreden over les, omdat de kinderen onwijs druk zijn bij mij. Ik voel me echt zo'n juf wat totaal geen orde kan houden! Gelukkig was Nancy zelf wel heel erg tevreden en kreeg ik meer positief commentaar dan negatief (alhoewel het er zoals hierboven misschien niet helemaal zo staat, maar bij mij blijft het negatieve toch altijd meer handen ;)).
Als laatste zette Nancy op de reflectie neer: 'Wees niet te streng voor jezelf, alles wat goed gaat komt vooral door jou, en wat minder goed loopt is nog om te leren.'
Ik ben begonnen met herhalen van de week er voor: ritmes klappen. Ik merkte aan de kinderen de week ervoor dat ze de klap doorgeven etc erg leuk vonden! Dus daarom een klein herhalinkje. Ik wilde er niet heel erg veel tijd in stoppen, omdat het nu alleen even om de herhaling ging. Ik had verder geen doel met dit onderwerp. In mijn lesplanning stond 3 minuutjes.
Uiteraard was dit achteraf gezien veel te weinig..
Ik wilde daarna meteen door om aan de toonvastheid te werken. Ik legde aan de klas uit dat elk liedje op een bepaalde toon begint en dat als mensen samen dat liedje zingen iedereen dat liedje op diezelfde toon daadwerkelijk moet beginnen, omdat het anders niet mooi klinkt. 'K3 moet bijvoorbeeld ook op een bepaalde toon beginnen! Offeh.. Ali B!' Ik legde uit dat iedere toon een letter heeft. Ik wilde met de klas de D zingen. Ik zing het voor (met behulp van de gitaar) en zij zingen het na. Als dat goed gaat, gaan we kijken of het ook hoger kan, de A! Ik wilde eerst meer doen met de toon. Eerst de ene klas de lage toon, de andere de hoge. Maar ik merkte aan de klas dat het nog heel erg moeizaam ging: het verschil tussen hoog en laag. Ik besloot door te gaan naar het andere onderwerp, want deze tonen hadden te maken met het liedje wat ik met ze ging instuderen: Tierelierelier (staat in eigenwijs bij groep 3/4). Ik had van te voren op het bord de lettergrepen van de twee verschillende melodietjes van Tierelierelier op verschillende (toon)hoogtes op het bord geschreven. Ik zong de twee melodietjes voor, de ene begon op de D (de lage toon) en de andere op de A (de hoge toon). De kinderen zongen eerst na wat ik zong, daarna luisteren we goed naar welke ik zing. Dit ging erg goed! De kinderen deden in de lucht met hun hand de toonhoogtes die op het bord stonden na. Omdat het zo goed ging, liet ik iemand voor de klas komen die een van de melodietjes aan wilde wijzen, zodat wij ze konden zingen.
Hierna begon ik het hele liedje te zingen. Het was leuk te zien dat de kinderen gelijk herkenden welk melodietje ik eerst zong, en welke daarna. 'Hebben jullie goed opgelet? Weten jullie wat voor boodschappen ik heb gedaan in het liedje?'. Er gingen meteen vingers de lucht in (wat scheelt, want normaal schreeuwen ze meteen door elkaar heen). 'Een kruidenier juf!!'. Wat is een kruidenier dan? 'Weet ik veel.'
Goed. Ik uitleggen wat een kruidenier is. Waar ging het liedje nog meer over? 'Een pond suiker! En een pond meel!' Wat is een pond? 'Weet ik veel.' Hahah zo lief. Aangezien ik dit al voelde aankomen van te voren, had ik in mijn tas een pond meel, een pond suiker en een busje kaneel meegenomen. Het werd de kinderen gelukkig al een stuk duidelijker, en ze konden al na 2 keer voorzingen het hele liedje mee zingen. Als ik het eerste melodietje zong, wees ik het melodietje aan op het bord, als de boodschappen voorbij kwamen pakte ik ze van de tafel af, en als ik het andere melodietje zong wees ik dat weer aan op het bord. Het is leuk om te zien dat ze het daardoor veel beter onthouden omdat ze het in beeld voor zich hebben. Het is een goed steuntje om dat soort dingen mee te nemen!
Na de pauze heb ik het liedje herhaald. Vorige week hadden we bij De Dappere Soldaatjes met jongens/meisjes gewerkt. Dit was heel spannend, maar ze vonden het allemaal heel erg leuk! Omdat Tierelierelier al zo snel goed ging, wilde ik dit ook proberen. Ik merkte dat ze het al een stuk minder spannend vonden dan de week er voor. Nancy, de juf, zei ook achteraf dat dat waarschijnlijk kwam omdat ik vorige week tegen de klas dat ik vreselijk trots op ze was dat ze het zonder moeite zo allemaal apart wilden zingen en dat ze goed enthousiast mee zongen. Het is leuk om te zien dat het dus echt zo werkt, veel positieve aandacht is een goede stimulance! Daarna ben ik met hard/zacht begonnen, maar nu met mijn twee wijsvingers uit elkaar (luid) en weer dichter bij elkaar (zacht). Ook dit ging erg goed! Ze hadden het al zo snel door, dat ik vroeg welke kinderen nu naar voren wilde komen om de wijsvingers bij elkaar en verder van elkaar af wilde doen. Alle vingers gelijk omhoog!
Uiteraard kon ik niet elk kind doen. Ik had van de vorige les wel geleerd dat ik niet elk kind de beurt kon geven, omdat het dan gaat vervelen. Dus in mijn voorbereiding had ik al gezegd dat ik niet iedereen de beurt met dit soort dingen kan geven. Weer met andere onderwerpen zal ik anderen de beurt geven.
Ik begon met de Geluidsboom (die op Renske's blog staat!). Van te voren had ik al een mooie boom met klinkers op het bord getekend. Het was de bedoeling dat ik met een stok een route verzin in de boom, en de klas het mee zingt. Ook dit ging erg goed! De kinderen hadden er veel plezier in. Ik ben blij dat ik het aan het eind van de les heb gedaan, want de kinderen werden er ook wel heel erg druk van! Ook hier heb ik wat kinderen de beurt gegeven om naar voren te komen. Kinderen die al geweest waren met het hard/zacht zingen vonden het nu heel jammer dat ze de beurt hadden gegeven en lieten dat ook hard merken. Even een organisatiefoutje, naar mijn inziens, maar Nancy vertelde mij achteraf dat dat geen fout van mij is omdat daar geen ontkomen aan is (met kinderen de beurt geven). Maar ik heb toch echt geleerd dat je altijd naar jezelf moet kijken als kinderen onrustig worden ;)
Wat ook niet is gelukt met de Geluidsboom, maar wat ik wel graag wilde maar geen tijd meer in heb kunnen besteden, was het hoog/laag gedeelte. De kinderen vinden dit toch nog heel erg moeilijk. Als ik onderaan de boom bij de 'OE' begon en naar boven ging, ging het omhoog glijden wel goed. Maar als ik weer naar beneden ging met de stok bleven ze omhoog gaan, hoe hard ze ook probeerde! Ze begrepen de opdracht dus wel goed, maar het lukte niet. Ik besloot hier niet op terug te komen bij de kinderen, omdat het het laatste kwartiertje van de les was. Maar ik wil hier zeker wel op terug komen in de volgende lessen!
Mijn tips van Nancy:
- Hoog/laag en hard/zacht in 1 les stoppen is misschien iets te moeilijk. Ik merkte ook goed dat ze deze twee dingen door elkaar gingen halen. Hoe lager de toon, hoe zachter het klonk. Maar hoe hoger de toon, hoe harder ze begonnen te schreeuwen.
- Stel geen open vragen in een drukke groep! 'Weten jullie het nog?'
- Als je de groep rustiger wilt hebben, probeer dan eerst zelf rustig te worden. Om er continue over heen te schreeuwen heeft geen zin.
- Niet te veel 'ssst'-en. Uiteindelijk zit je meer te sssst'en dan dat je uitleg geeft, waardoor de 'ssst' geen waarden meer heeft. Verzin een regel met de kinderen dat ze stil moeten zijn.
Mijn tops:
- Hele goede en uitgebreide voorbereiding!
- Goede organisatie, de boom stond al netjes van te voren op het bord, de melodietjes van Tierelierelier ook.
- Ik ken de namen van de kinderen al, waardoor ik ze persoonlijk aan kan spreken als ze niet doen wat ik wil.
Zo, dit was het ongeveer. Ik was niet heeel erg tevreden over les, omdat de kinderen onwijs druk zijn bij mij. Ik voel me echt zo'n juf wat totaal geen orde kan houden! Gelukkig was Nancy zelf wel heel erg tevreden en kreeg ik meer positief commentaar dan negatief (alhoewel het er zoals hierboven misschien niet helemaal zo staat, maar bij mij blijft het negatieve toch altijd meer handen ;)).
Als laatste zette Nancy op de reflectie neer: 'Wees niet te streng voor jezelf, alles wat goed gaat komt vooral door jou, en wat minder goed loopt is nog om te leren.'
donderdag 23 oktober 2008
Mijn allereerste les aan groep 3/4
Stiekem niet de aller aller eerste. Na de eerste keer stage alleen geobserveerd te hebben, kriebelde het toch wel een beetje. De week erna heb ik dus maar een liedje aangeleerd, zonder enige voorbereidingen eraan getroffen te hebben (hoe fout!).
woensdag 8 oktober
Mijn doel was de 'Zeventien dappere houte soldaatjes' uit Eigenwijs aanleren. Ik zou twintig minuutjes krijgen van juf Nancy. Ik was behoorlijk zenuwachtig! Ik begon met de vraag 'wie speelt hier een instrument?' en er gingen wat vingers omhoog. Twee hadden gitaarles, en er kwamen steeds meer vingers omhoog van kinderen die al vanaf hun geboorte op muziekles willen. Ik besloot de geleende stemvork van Jose te pakken. Uiteraard met de vraag 'wie weet wat dit is?'. 'Een spoor! Dat doe je om je paardrijlaarzen om paarden meer te laten aansporen!!' riep een enthousiast paarden-meisje. Ik legde uit dat het een stemvork was en dat, als ze allemaal muisstil zouden zijn, ze deze stemvork konden horen zingen!
Uiteindelijk begon ik het liedje te zingen. Ik vertelde dat ze goed moesten luisteren, omdat ik na het liedje iemand de beurt ging geven zodat diegene kan vertellen waar het liedje over ging. Het ging goed! Ze zaten aandachtig te luisteren. Ik besloot dat ze zin voor zin mij na moesten zingen. Ook dat ging goed, en het verbaasde me hoe snel ze het liedje al konden zingen. Sommige leerlingen, de benjamins van groep, werden wat schreeuwerig en druk. Ik zei dat iedereen op fluistertoon moest gaan zingen. En daarna heel hard! En daarna weer heeeel zacht. Dit hielp! Laterde vertelde de juf ook dat het een goede oplossing was, maar dat ik best wat strenger mocht zijn.
Dat nam ik uiteraard mee naar de les van gister.
woensdag 22 oktober
Nu wat beter voorbereid. Omdat ik over de vorige keer nogal lax nadacht, had ik van te voren geen lesformulier ingevuld. Dat had ik zeker wel bij deze les gedaan, omdat ik nu ook met de mentor had afgesproken dat ik 25 minuutjes voor de pauze mocht, en 25 minuutjes na de pauze. Dat is toch wel even wat langer! Ik besloot de eerste 25 minuutjes ritmes te gaan doen, en de laatste 25 minuten het liedje te herhalen van twee weken terug.
We gingen in een kring zitten. Ik begon met het 'Goedemorgen'-liedje wat ik van Paul had geleerd op de gitaar: 'Goedemorgen (naam), fijn je weer te zien. Wie zit er naast je, weet je dat misschien? (naam) Dat heb je goed gezien!' Dit zijn ook maar een paar regeltjes, maar het verbaasde me weer dat na 1 keer voorzingen, de klas al helemaal enthousiast en bijna foutloos meezong! Dit was een erg leuke start, alleen duurde het wel iets te lang. Ik wilde wel dat alle namen genoemd werden, maar eigenlijk waren het te veel namen.
Het tweede gedeelte was ritmes klappen. Ik begon met knippen met m'n vingers, en tegelijkertijd uitleggen wat ik met ze wilde gaan doen. Maar ik ging wel door knippen, zodat ze alvast in het ritme konden komen. Ik vertelde dat ik wilde dat ze tot 4 gaan tellen, en weer terug. In het ritme wat ik zat te knippen. Toen dat na een keer of 4 goed en tegelijk ging, zei ik dat ze bij de 1 niet moesten tellen, maar klappen. Daarna niet bij 1, maar bij de 2, etc etc. Daarna ging ik de klap doorgeven. Nog steeds in het ritme wat ik aan het knippen was. Dit ging in 1 keer goed! Ik gaf 1 klap, de leerling naast mij 1, die daarnaast 1 enzovoorts.
Hierna heb ik nog zonder de 4 knippen apart geklapt samen met de leerlingen. Het verbaasde me weer hoe snel ze het ritme oppikten! Zelfs de 8e nootjes gingen goed, ook al ik pas op een zwak accent begon met 8e nootjes! Deze les ging duidelijk beter dan de vorige les.
In de les na de pauze gingen we het liedje van twee weken terug herhalen. Ik wilde alle puntjes op de i zetten, zodat we dit liedje konden afsluiten om de volgende keer een nieuwe aan te leren. We zongen het 1 keer met z'n allen, daarna begon ik weer te klappen in 2/2. Ze klapten allemaal mee. Terwijl we aan het klappen waren, zei ik dat als ik klaar was met aftellen, we dan het liedje nog een keer gaan zingen met het klappen erbij. Het lied ging hierdoor veel beter! Dat was erg leuk om te zien. Daarna gingen we bewegingen erbij verzinnen. Dit liep allemaal een beetje uit de hand, want de klas begon meteen door het lokaal te marcheren en te schreeuwen. De juf moest hier eventjes inschakelen, want het werd een te grote chaos. Toen het weer stil was zei ik dat het leuk is om te marcheren, maar dat het nog veel leuker is om gewoon bij je eigen tafeltje te blijven staan. Dit deden ze.
Het was wel heel leuk om te zien dat als je veel dieper op de tekst ingaat, ze het lied ook veel beter begrijpen en daardoor veel beter zingen.
Ik heb goed commentaar gekregen van mijn mentor. Ze had wat tips en tops opgeschreven waar ik zeker wat aan heb. We hebben afgesproken dat ik in het weekend al mijn lesformulier naar haar mail, zodat ze dat eventueel op tijd zou kunnen corrigieren als ze het er niet mee eens is.
Ik ben met een fijn gevoel weer naar huis gegaan. Een hele les helemaal uitgepland hebben is echt een stuk fijner! ;)
p.s. En dan zegt Renske dat ze een lap tekst heeft...
woensdag 8 oktober
Mijn doel was de 'Zeventien dappere houte soldaatjes' uit Eigenwijs aanleren. Ik zou twintig minuutjes krijgen van juf Nancy. Ik was behoorlijk zenuwachtig! Ik begon met de vraag 'wie speelt hier een instrument?' en er gingen wat vingers omhoog. Twee hadden gitaarles, en er kwamen steeds meer vingers omhoog van kinderen die al vanaf hun geboorte op muziekles willen. Ik besloot de geleende stemvork van Jose te pakken. Uiteraard met de vraag 'wie weet wat dit is?'. 'Een spoor! Dat doe je om je paardrijlaarzen om paarden meer te laten aansporen!!' riep een enthousiast paarden-meisje. Ik legde uit dat het een stemvork was en dat, als ze allemaal muisstil zouden zijn, ze deze stemvork konden horen zingen!
Uiteindelijk begon ik het liedje te zingen. Ik vertelde dat ze goed moesten luisteren, omdat ik na het liedje iemand de beurt ging geven zodat diegene kan vertellen waar het liedje over ging. Het ging goed! Ze zaten aandachtig te luisteren. Ik besloot dat ze zin voor zin mij na moesten zingen. Ook dat ging goed, en het verbaasde me hoe snel ze het liedje al konden zingen. Sommige leerlingen, de benjamins van groep, werden wat schreeuwerig en druk. Ik zei dat iedereen op fluistertoon moest gaan zingen. En daarna heel hard! En daarna weer heeeel zacht. Dit hielp! Laterde vertelde de juf ook dat het een goede oplossing was, maar dat ik best wat strenger mocht zijn.
Dat nam ik uiteraard mee naar de les van gister.
woensdag 22 oktober
Nu wat beter voorbereid. Omdat ik over de vorige keer nogal lax nadacht, had ik van te voren geen lesformulier ingevuld. Dat had ik zeker wel bij deze les gedaan, omdat ik nu ook met de mentor had afgesproken dat ik 25 minuutjes voor de pauze mocht, en 25 minuutjes na de pauze. Dat is toch wel even wat langer! Ik besloot de eerste 25 minuutjes ritmes te gaan doen, en de laatste 25 minuten het liedje te herhalen van twee weken terug.
We gingen in een kring zitten. Ik begon met het 'Goedemorgen'-liedje wat ik van Paul had geleerd op de gitaar: 'Goedemorgen (naam), fijn je weer te zien. Wie zit er naast je, weet je dat misschien? (naam) Dat heb je goed gezien!' Dit zijn ook maar een paar regeltjes, maar het verbaasde me weer dat na 1 keer voorzingen, de klas al helemaal enthousiast en bijna foutloos meezong! Dit was een erg leuke start, alleen duurde het wel iets te lang. Ik wilde wel dat alle namen genoemd werden, maar eigenlijk waren het te veel namen.
Het tweede gedeelte was ritmes klappen. Ik begon met knippen met m'n vingers, en tegelijkertijd uitleggen wat ik met ze wilde gaan doen. Maar ik ging wel door knippen, zodat ze alvast in het ritme konden komen. Ik vertelde dat ik wilde dat ze tot 4 gaan tellen, en weer terug. In het ritme wat ik zat te knippen. Toen dat na een keer of 4 goed en tegelijk ging, zei ik dat ze bij de 1 niet moesten tellen, maar klappen. Daarna niet bij 1, maar bij de 2, etc etc. Daarna ging ik de klap doorgeven. Nog steeds in het ritme wat ik aan het knippen was. Dit ging in 1 keer goed! Ik gaf 1 klap, de leerling naast mij 1, die daarnaast 1 enzovoorts.
Hierna heb ik nog zonder de 4 knippen apart geklapt samen met de leerlingen. Het verbaasde me weer hoe snel ze het ritme oppikten! Zelfs de 8e nootjes gingen goed, ook al ik pas op een zwak accent begon met 8e nootjes! Deze les ging duidelijk beter dan de vorige les.
In de les na de pauze gingen we het liedje van twee weken terug herhalen. Ik wilde alle puntjes op de i zetten, zodat we dit liedje konden afsluiten om de volgende keer een nieuwe aan te leren. We zongen het 1 keer met z'n allen, daarna begon ik weer te klappen in 2/2. Ze klapten allemaal mee. Terwijl we aan het klappen waren, zei ik dat als ik klaar was met aftellen, we dan het liedje nog een keer gaan zingen met het klappen erbij. Het lied ging hierdoor veel beter! Dat was erg leuk om te zien. Daarna gingen we bewegingen erbij verzinnen. Dit liep allemaal een beetje uit de hand, want de klas begon meteen door het lokaal te marcheren en te schreeuwen. De juf moest hier eventjes inschakelen, want het werd een te grote chaos. Toen het weer stil was zei ik dat het leuk is om te marcheren, maar dat het nog veel leuker is om gewoon bij je eigen tafeltje te blijven staan. Dit deden ze.
Het was wel heel leuk om te zien dat als je veel dieper op de tekst ingaat, ze het lied ook veel beter begrijpen en daardoor veel beter zingen.
Ik heb goed commentaar gekregen van mijn mentor. Ze had wat tips en tops opgeschreven waar ik zeker wat aan heb. We hebben afgesproken dat ik in het weekend al mijn lesformulier naar haar mail, zodat ze dat eventueel op tijd zou kunnen corrigieren als ze het er niet mee eens is.
Ik ben met een fijn gevoel weer naar huis gegaan. Een hele les helemaal uitgepland hebben is echt een stuk fijner! ;)
p.s. En dan zegt Renske dat ze een lap tekst heeft...
Do's en Don'ts
Wat een docent muziek wel, en niet moet doen.
We beginnen met de don'ts.
1. Wordt niet boos op leerlingen als zij het niet begrijpen of niet kunnen.
2. De leerlingen niet in de rede vallen.
3. Niet muziekstijlen weg laten vallen omdat jij het niet leuk vindt, je moet overal voor open staan.
4. Het niet afmaken waar je mee bezig was.
5. Je doelstelling te hoog neerzetten.
De do's!
1. De leerlingen belonen!
2. De liedjes in stappen aanleren.
3. Met veel enthousiasme voor de klas staan. Daar worden de leerlingen ook enthousiast van!
4. Maar consequent blijven.
5. Duidelijke uitleg geven, niet te vaag zijn.
We beginnen met de don'ts.
1. Wordt niet boos op leerlingen als zij het niet begrijpen of niet kunnen.
2. De leerlingen niet in de rede vallen.
3. Niet muziekstijlen weg laten vallen omdat jij het niet leuk vindt, je moet overal voor open staan.
4. Het niet afmaken waar je mee bezig was.
5. Je doelstelling te hoog neerzetten.
De do's!
1. De leerlingen belonen!
2. De liedjes in stappen aanleren.
3. Met veel enthousiasme voor de klas staan. Daar worden de leerlingen ook enthousiast van!
4. Maar consequent blijven.
5. Duidelijke uitleg geven, niet te vaag zijn.
Mijn eerste blog!
Vanaf nu ga ik elke week mijn reflectie op de stagedagen hier neerplanten!
En natuurlijk even mijn do's en don'ts, mijn POP en mijn Credo.
:)
En natuurlijk even mijn do's en don'ts, mijn POP en mijn Credo.
:)
Abonneren op:
Posts (Atom)
