Zo, het duurde even maar het is dan toch echt van gekomen. Deze dag had ik de mogelijkheid om mijn eerste les te geven aan de brugklas. Hun hoofdstuk: Contrast.
Mijn opdracht: Uitleggen dat er meerdere contrasten zijn dan vier belangrijkste (hard/zacht, lang/kort, langzaam/snel, hoog/laag). Na een instructie en een voorbeeld (Bohemian Rapsody) vertelde ik dat ze in groepjes zelf een muziekstukje mogen maken met minimaal 6 verschillende contrasten. Volgende week is de uitvoering.
Tips:
- Pas op dat je niet ontevreden bent over je strengheid. Als je nog strenger wordt is hun spanningsboog laag. Nu had ik de klas op het goede moment los gelaten. Het is geen wedstrijdje streng zijn!
- Instructie mag scherper. Als je in de eerste instantie meteen een goede duidelijkere uitleg had had je ook geen vragen gehad en ook niet de regel hoeven herhalen dat je vingers wilde zien.
- Eerst instructie, dan groepjes maken. Anders zitten ze maar met vragen wat er in godsnaam gaat gebeuren.
- Niet constant je laten onderbreken door vragen. Je was je zin nog niet eens klaar en er kwam al een vinger in de lucht die jij wilde beantwoorden.
Tops:
- De rust was erg goed in de klas. Er werd goed gewerkt en er werd naar je geluisterd. Goed opgelet wat er allemaal gebeurde en de kinderen goed aangepakt. Ik was streng en consequent. (Ik had van te voren gezegd dat ik vingers wil zien. Iemand schreeuwde meteen door de klas heen om wat te vragen. Ik zei dat ik die niet zal beantwoorden voordat ik een vinger zie. Hij stak z'n vinger op en ik gaf hem de beurt. Dat voelde zo raar en kinderachtig aan, maar volgens Janneke en Dirk was het goed consequent. Toch voelt het raar!)
- Groepjes maken ging goed. Ik heb ze nummers gegeven, daarna de nummers laten staan zodat ze goed konden zien bij wie ze in het groepje zaten.
- Luistervoorbeeld was goed.
- Ik was goed streng voor de eerste les, zodat ze meteen weten dat ze dingen niet bij mij konden proberen. Aan het eind van de les liet ik ze ook even met elkaar overleggen en bedenken welke instrumentatie ze nodig hadden voor vorige week. Ik liet ze ook gewoon even gaan, want ze hadden goed gewerkt naar mijn inziens. Dit vond Dirk goed, dat ik ze even met rust liet nadat ze heel het uur om stilte werden gevraagd.
Ik ben in ieder geval zeer tevreden over vanochtend en zeker blij dat ik voor dat ene uurtje toch naar Ede ben gegaan!
Vraag aan jullie:
Ik had Janneke een schema laten maken van de tafeltjes, zodat de klas hun naam er in kon zetten zodat ik de namen snel zou kennen. Een paar meisjes achterin hadden hun namen omgewisseld.
Ik: Kirsten, zou je even naar voren willen komen om te vertellen wat je allemaal op je briefje hebt staan?
Eline: hihihihi ja hoor hihihi!
Ander meisje: Dat is Eline!
Eline: Echt niet! Ik ben Kirsten!
Ander meisje: Doe niet zo dom, jij bent gewoon Eline.
Ik: Heb je de namen omgewisseld?
Eline: ..
Ik: Nou?
Eline: Ja, maar het was een grapje!
Ik weet niet precies wat ik allemaal heb gezegd, maar ik was heel erg boos op haar geworden terwijl ze voor de klas stond. Dat had ze wel pas laat door, maar ze bood haar excuses wel aan. Mijn vraag is hoe ik dit eigenlijk had moeten oplossen, want nader inzien vind ik het lullig dat ik tegen haar uit ben gevallen voor heel de klas. Dirk en Janneke vonden het goed dat ik haar er niet heb uitgestuurd wat wel in mijn gedachten zat (maar natuurlijk niet kon maken) omdat dit een hardere aanpak was. Maar toch, wie verwisselt de namen nou niet in de brugklas voor een nieuwe lerares?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik ben het met Janneke en je mentor eens dat het goed is dat je haar er niet hebt uitgestuurd! Je zegt dat je het lullig vind dat je tegen de leerling uitviel voor heel de klas.. volgens mij zit in zie zin je eigen antwoord. Niet voor de klas dus.
BeantwoordenVerwijderenJij voelde al aan dat ze iets van plan waren en volgens mij heb jij dan nog steeds de controle. Je had de wissel gewoon kunnen laten staan en ze bij hun verkeerde naam noemen. Als de klas dan gaat lachen wanneer jij een van beide de beurt geeft, dan wordt je vermoeden bevestigd en kan je met een grapje alsnog de juiste namen tevoorschijn toveren.
Je had ook naar ze toe kunnen lopen: 'Dames, ik vind het fijn dat jullie het zo gezellig hebben, maar ik wil graag door met de les. Schrijf gewoon even je eigen naam op'.
Pfffff... best lastig eigenlijk. Moet je nou kiezen voor een go-with-the-flow-aanpak of een hier-heb-ik-echt-geen-zin-en-tijd-voor-aanpak. Lastig.
Wat zou je zelf een volgende keer eigenlijk anders willen doen?
Ik doe in zo'n geval altijd alsof ik er sowieso van uitga dat ze de naam opgeven, waarmee ze aangesproken willen worden (het kan me op zo'n moment echt niet zoveel schelen welke naam, als ik ze maar kan aanspreken) en besteed er daarom ook eigenlijk geen tijd en zeker geen energie aan. Als ze niet of raar reageren op de naam waarmee ik de betreffende leerling aanspreek, vraag ik hooguit nog één keer hoe ze aangesproken wil worden en that's it. En als dat is 'meisje-met-de-de-rode-streepjes-trui, zal het de rest van haar leven 'meisje-met-de-rode-streepjes-trui' zijn.
BeantwoordenVerwijderenDaarmee is het voorgoed afgelopen. Want wie wil nu niet erkenning voor wie hij echt is?
Maak zo iets nimmer groter dan het is.
Hoi Anna
BeantwoordenVerwijderenIk ben het eens met Erzsi's opmerking. Inderdaad..tis gewoon een leuke pubergrap. Je kunt het als een grap opvatten. Wat je hebt gedaan is haar eigenlijk, voor de rest van de klas, op haar nummer zetten. Dat betekendd dat ze eigenlijk geen andere kant uitkan dan stoer doen, een grote mond opzetten etc. Ik pak dit soort dingen inderdaad ook altijd wat lichtvoetiger...waarom zou je boos worden? Was het persoonlijk om jou echt te piepelen? welnee...dus inderdaad, : ik noem jullie allbei Truus ok? Truus 1 en Truus 2! En dan weer lekker verder!
Succes!
Suzan