Het is wel heel gappig dat op het moment dat ik een reactie schreef op jullie reacties op mijn credootje en uit ging leggen wat mijn primaire motivatie was van muziek, er tegelijkertijd in de krantenfabriek een artikel van de Volkskrant werd gedrukt wat "Muziek om te janken" heet.
Een paar quotes die de woorden uit m'n mond halen:
"Muziek, herinnering en emotie zijn een sterke drie-eenheid. Dat verklaart voor een groot deel ook het succes van typische eindejaarsprogramma's als de Top 2000 op radio 2 en de klassieke Radio4daagse op radio 4."
"Het bijzondere is dat muziek zowel autobiografische herinneringen kan oproepen (die middag in de strandtent waar ik Summerime hoorde) als emotionele (en ik voelde me zo gelukkig).
"Mensen zeggen vaak dat ze niet muzikaal zijn, maar ze weten feilloos welke cd in hun kast ze in een bepaalde stemming willen horen. Ze weten dus precies hoe ze met muziek hun stemming kunnen reguleren."
Daar geloof ik heilig in als primaire motivatie voor muziek. De luisteraar geeft de betekenis. Daardoor hecht muziek zich ook zo goed aan bepaalde gebeurteinssen en momenten. Muziek is een open emotie-katalysator waar je als luisteraar elk verhaal aan vast kunt knopen dat je wilt. Of het nu het kippenvel is bij de jongenssopraan uit het Miserere van Allegri, of een dikke keel bij Marco Borsatio - emotie is niet kieskeurig in muzikale smaak en ook al hoor je dat ene stuk honderden keren, zo'n moment blijft je verrassen. Elke keer weer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten