Stagedag 17/12

Het laatste lesje..

Voor deze les besloot ik alleen maar herhalingen met de kinderen te doen waarvan ik merkte in de vorige lessen wat ze leuk vonden. Ook kwam deze les Jeroen kijken.

Ik begon met het zingen van het Goedemorgen liedje, wat ik de aller eerste les heb gedaan. Ik had expres al die tijd niet in een kring met ze gezeten omdat dat te lang duurde en de kinderen dan aan elkaar gingen zitten etc. Deze keer dus wel weer voor een keertje. Mijn tip van mijn allereerste les was dat ik de spanningsboog moest aanvoelen. Het goedemorgenliedje duurde toen eigenlijk te lang, omdat er te veel namen waren. Ik had daarom nu in mijn lesvoorbereiding gezet dat ik af en toe het liedje zal veranderen, waardoor de kinderen dus goed moesten opletten wat ik zing. Bijvoorbeeld: 'Wie zit er tegenover je, weet je dat misschien?'.
De eerste keer dat ik dit liedje ging doen deed ik het met de gitaar. Het einde van het liedje eindigt niet aan het eind van de maat, waardoor de kinderen dus moesten wachten tot de maat was afgelopen en het lied weer opnieuw mochten zingen voor de volgende naam. Ik had dus aan het eind van een lied eigenlijk steeds een soort intro op de gitaar voor de volgende ronde. Deze keer deed ik het zonder gitaar, maar de kinderen wachtten na elke ronde van het liedje wel steeds netjes tot ze weer mochten beginnen met het liedje. Dat was zo grappig! Ik dacht de eerste keer 'Wat doen ze nou?', maar ze begonnen hierdoor wel allemaal tegelijk weer te zingen zonder dat ik het af telde. Hahah! Na ongeveer 8 namen werden de kinderen iets te druk waardoor ik besloot verder te gaan met een ander onderdeel. Hiervoor kreeg ik een dikke pluim van Nancy. Volgens haar voelde ik goed de spanningsboog van de kinderen aan. YESS.

We gingen de klap doorgeven. Eerst ging ik wat ritmes voor klappen, zoals de kinderen gewend zijn. Normaal stop ik als ik vind dat het goed gaat, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Ik bleef dus wat langer door gaan met ritmes. Op een gegeven moment was ik wel een beetje uit m'n variaties dus wilde ik een wat langer ritme doen. Haha dat bracht natuurlijk iedereen in verwarring, inclusief mijzelf. Volgens mij heb ik zelfs een ander ritme geklapt toen iemand vroeg of ik het nog een keer voor wilde doen. Consequent blijven, Anna.

Vervolgens heb ik de wandeling door de dierentuin weer gedaan. Omdat ik merkte bij het volgende onderdeel dat er helemaal niet zo veel uitleg hoeft te komen bij herhaling, heb ik het hier expres weggelaten. JA WRONG! Doordat ik niet heb gezegd 'Bij deze wandeling blijven we wel achter onze stoel staan, hoeven we geen stem te gaan gebruiken en hoeven we ook niet aan elkaar te zitten.' ging iedereen doen wat ik ze vorige week verboden heb. Nouja ach, ze vonden de wandeling in ieder geval leuk.

Als aansluiter hierop uiteraard het liedje van de Giraf. De week ervoor ging het liedje niet goed. Het was te lang om voor en na te zingen, dus ik wilde nu andere dingen gebruiken. Ik deed bewegingen en hard/zacht (en bleef alleen zacht, hihi). Het ging wel wat beter, maar de klas bleef nog wel onrustig. 1 keer deed een jongetje heel erg raar mee, ik vroeg of hij het alleen wilde zingen anders. Eigenlijk straf ik hem dus voor het alleen zingen, daar moet ik wel mee uitkijken!

Als laatste deelde ik papier uit en zette De Zwaan op van Saint Saëns op. De kinderen begonnen hevig te tekenen. Jammer genoeg kwamen er veel huilende meisjes en doodskisten op papier. Het is dan ook een heel erg zielig liedje. Gelukkig werden de kinderen er wel rustig door. Hahah.

Thuis had ik 20 boekjes gemaakt met de liedjes erin die we afgelopen weken hebben gezongen. Zo kunnen ze altijd nog een keertje terug kijken! De kinderen vonden het geweldig. Ik kreeg een dik boek met allemaal tekeningen en verhalen erin. Zelfs een tekening met de dierentuin die we hebben bewandeld en op de achterkant de hele tekst van het liedje! Zo gaaf!

Mijn dikke tip en top van Alten en José:
Tip: Wees consequent in wat je zegt en doet! Maar relax, zie het niet te veel als les geven, maar als een vorm van delen van je passie. Zie het niet al te groot.

Top: Je hebt een manier gevonden (namelijk klassieke muziek) om de kids te bereiken. Je bent enthousiast en hebt veel drive om er een leuke les van te maken!

Een pracht afsluiting toch?

Vervolg credootje

Het is wel heel gappig dat op het moment dat ik een reactie schreef op jullie reacties op mijn credootje en uit ging leggen wat mijn primaire motivatie was van muziek, er tegelijkertijd in de krantenfabriek een artikel van de Volkskrant werd gedrukt wat "Muziek om te janken" heet.
Een paar quotes die de woorden uit m'n mond halen:

"Muziek, herinnering en emotie zijn een sterke drie-eenheid. Dat verklaart voor een groot deel ook het succes van typische eindejaarsprogramma's als de Top 2000 op radio 2 en de klassieke Radio4daagse op radio 4."

"Het bijzondere is dat muziek zowel autobiografische herinneringen kan oproepen (die middag in de strandtent waar ik Summerime hoorde) als emotionele (en ik voelde me zo gelukkig).

"Mensen zeggen vaak dat ze niet muzikaal zijn, maar ze weten feilloos welke cd in hun kast ze in een bepaalde stemming willen horen. Ze weten dus precies hoe ze met muziek hun stemming kunnen reguleren."

Daar geloof ik heilig in als primaire motivatie voor muziek. De luisteraar geeft de betekenis. Daardoor hecht muziek zich ook zo goed aan bepaalde gebeurteinssen en momenten. Muziek is een open emotie-katalysator waar je als luisteraar elk verhaal aan vast kunt knopen dat je wilt. Of het nu het kippenvel is bij de jongenssopraan uit het Miserere van Allegri, of een dikke keel bij Marco Borsatio - emotie is niet kieskeurig in muzikale smaak en ook al hoor je dat ene stuk honderden keren, zo'n moment blijft je verrassen. Elke keer weer.