Credo HDM3

Een jaar er tussen uit met stage betreft. HDM4 even overgeslagen en nu weer terug naar HDM3. Niet de stage zelf, want die heb ik al gehaald met Thomas op het GSR. Maar alle opdrachten die er ingeleverd moeten worden. Als eerst uiteraard een credo. En niet een algemene 'ikgeloof' uit het eerste jaar, maar echt een eigen visie wat jij vindt dat jouw klas na drie jaar van jou moet hebben geleerd.

De eerste hoofdvakles van Erzsi is geweest en het onderwerp wat me vorig jaar al had achtervolgd en wat ik probeerde af te wimpelen heb ik nu maar geaccepteerd en op me af laten komen:

Muziek als doel of muziek als middel.

Waar komen mijn leerdoelen eigenlijk altijd op neer?
"De klas kent na deze les alle namen van hun klasgenootjes." (muziek als middel)
"De klas kan na deze les het pianoconcert KV 21 van Mozart fluiten." (muziek als doel).
Grappig, als ik het zo typ moet ik even denken aan het tentamen van Heerings wat me altijd achtervolgd heeft en wat ik op een gegeven moment ook maar gewoon geaccepteerd heb: Programma muziek en absolute muziek, muziek wat zichzelf betekend. Goed, dat terzijde.

Ik heb lang nagedacht wat ik belangrijk vind en wat de onderbouw van het voortgezet onderwijs moet kunnen en weten over muziek als de klas voor drie jaar lang mij als docent heeft. Er kwamen drie punten uit:

• Algemene basiskennis: noten, instrumenten, stijlen, termen.
• Musiceren. Zowel componerende als uitvoerende muzikant.
• Muziek voelen. De leerling laten ontdekken wanneer en op wat voor manier de muziek een betekenis voor hen heeft. Daar valt onder veel luisteren, emotionele uiting en bewegen op muziek.

Het musiceren was voor mij 'Muziek als doel'. Muziek wat zichzelf betekent. Geen verdere verhalen er om heen, gewoon muziek maken in/met de klas. De algemene basiskennis die ze op doen met de theorie lessen die ze van mij krijgen, kunnen ze met het musiceren in praktijk brengen. Het moment dat je het kan als leerling, is het leuk. Niet dat je het woord 'leuk' nog mag gebruiken bij je HDM3 opdrachten en stage, maar ik ben er stiekem van overtuigd dat de kick komt van de kunde en de kennis.

Muziek voelen is voor mij een kleine tak naar 'Muziek als middel'. Natuurlijk wil je luisteren naar muziek wat ook gewoon muziek is, maar de emotionele uiting vind ik wel degelijk een muziek als middel. Zoals Henkjan Honing ook in zijn boek schrijft (Iedereen is muzikaal): "Muziek, herinnering en emotie zijn een sterke drie-eenheid. (..) Mensen zeggen vaak dat ze niet muzikaal zijn, maar ze weten feilloos welke cd in hun kast ze in een bepaalde stemming willen horen. Ze weten dus precies hoe ze met muziek hun stemming kunnen reguleren." En de reden dat ik dit belangrijk vind in de onderbouw van het voortgezet onderwijs, is dat ik wil dat mijn leerlingen bewust zijn van hun kunnen. Hoe vaak heb ik in mijn stages niet van leerlingen te horen heb gekregen: "Mevrouw ik kan niet zingen, ik ben niet muzikaal, ik heb niks met muziek."

HA, daar heb ik nou mooi wel een antwoord op.